حل تشابهي انتروپي توليدي جريان نانو سيال همراه با ميدان مغناطيسي روي صفحه درحال كشش: يك مدل ساده جهت خنك كاري سيستم هاي نورد

فرايند نورد يكي از متداول ترين فرايند هاي ساخت قطعات بوده و نرخ خنك كاري قطعه كار يكي از پارامترهاي حائز اهميت در بهبود خواص محصول توليد شده است. در اين مقاله جريان يك نانوسيال روي صفحه تخت در حال كشش غير خطي به همراه ميدان مغناطيسي به عنوان مدل ساده شده اي از فرآيند نورد مورد بررسي قرار گرفته است. سرعت كشش صفحه به صورت يك تابع تواني در نظر گرفته شده است كه نسبت به مبدا تغيير مي كند. معادلات حاكم شامل معادله پيوستگي، مومنتم و انرژي به روش تشابهي به معادلات ديفرانسيل غير خطي معمولي تبديل و با روش رانجكوتا حل شده اند. نتايج حل تحليلي معادلات مومنتوم و انرژي با داده هاي منتشر شده، مقايسه و انطباق مناسب حاصل شده است. نتايج نشان مي دهد با افزايش درصد حجمي نانو ذرات جامد φ و پارامتر غير خطي كشش n ، انتقال حرارت سيال بترتيب افزايش و كاهش مي يابد و افزايش مقدار پارامتر مغناطيسي M، سبب كاهش نرخ خنك كاري مي شود. در اين مقاله عدد بيژن به عنوان معياري از نرخ خنك كاري كيفي در فرآيند نورد معرفي شده است. بر اساس نتايج افزايش درصد حجمي نانو ذرات φ، پارامتر غير خطي كشش n و پارامتر مغناطيسي M به ترتيب باعث افزايش، كاهش و كاهش عدد بيژن مي شود. نتايج اين تحقيق را مي توان براي افزايش نرخ خنك كاري در فرايند نورد فلزات بسط داد.