شاخص‌هاي كليدي عملكرد kpi key performance indicators

شاخص هاي كليدي عملكرد، معياري براي ارزيابي پيشرفت يك سازمان به سمت اهداف تعيين شده از طريق تعيين نقاط ضعف و قوت يك سيستم است. با انجام اين سنجش، سازمان مي تواند از ميزان مطابقت خود با استاندارد هاي تعيين شده و نحوه عملكرد ارزيابي ريسك خود مطلع شود. براي سنجش عملكرد بهداشت و ايمني، داده هاي آماري مربوط به حوادث به تنهايي كافي نبوده و ميزان حوادث پايين نيز لزوماً به معني عملكرد صحيح سازمان بر اساس استانداردهاي مربوطه و در نتيجه، تضميني براي عدم وقوع حوادث شديد تر در آينده نخواهد بود. در اين راستا، براي اطلاع از نحوه عملكرد يك سازمان، به جاي اتكا به يك شاخص مورد سنجش بهتر است كه مجموعه اي از مولفه ها يا »سبد سنجش « به كارگرفته شود تا ارزيابي كاملي از عملكرد مجموعه در اختيار سازمان قرار دهد. در اين مطالعه، از دستور راهنماي بهداشت و ايمني كشور انگلستان به عنوان الگو و چارچوب استفاده شده است. قطعاً يك دستور راهنماي واحد نمي تواند براي همه سازمان ها نسخه واحدي داشته باشد و لازم است كه هر مجموعه اي بنا به ضرورت هاي سازماني خود چك ليست هاي تخصصي براي ارزيابي عملكرد سازمان خود تهيه نمايد. دستورات راهنما صرفاً چارچوبي براي تهيه يك روش اجرايي و كمك به استخراج شاخص هاي كليدي عملكرد در اختيار مي گذارند. در روش هاي سنتي با رويكرد واكنشي، ارزيابي عملكرد صرفاً بر اساس ميزان پايين خسارت وارده بوده و مخاطرات پنهان مورد ارزيابي قرار نمي گيرند؛ لذا به دليل هدف قرار دادن پيامدهاي حادثه و نه علل آن، تضميني براي عدم وقوع حوادث شديدتر در يك سازمان نخواهند بود. در اين رويكرد، ملاك ارزيابي عملكرد، شاخص هاي حادثه محور يا اصطلاحاً شاخص هاي پيرو/ تاخيري است در حالي كه در رويكرد پيشگيرانه، ملاك ارزيابي بر اساس شاخص هاي پيشرو يا راهبر بوده كه تمركز آن بر كشف مخاطرات پنهان سازمان از طريق ارزيابي ريسك و تعيين ميزان قوت و ضعف نقاط كنترلي است.