نسبت طراحى با تحقيق جستارى در بنيان هاى نظرى چگونگى پيوند تحقيق به طراحى معمارى

پيچيدگى مسائل پيش روى طراحان و نياز به دانش هاى مرتبط با معمارى، لزوم پيوند دادن قلمروهاى طراحى و تحقيق را بيش از پيش آشكار مى كند. گرچه ارتباط تنگاتنگى ميان اين دو گستره در نظر و عمل وجود دارد، با اين وجود شناخت طراحان از آن دو و مرزهاى ميان آن ها همچنان آكنده از ابهام است. نوشتار حاضر به اين موضوع مى پردازد كه چگونه ره آورد سفر به دنياى تحقيق مى تواند به طراح در فرايند آفرينش معمارى يارى رساند. از اين رو پس از شناخت دو قلمروى طراحى و تحقيق، در پى يافتن زمينه هاى اشتراك و افتراق ميان آن ها در محتوا و روش است. از سوى ديگر به نقش ويژه تحقيق در راستاى شناخت مسئله و فرايند طراحى خواهد پرداخت.اين پيوند در ابتدا((شناخت و برنامه ريزى) و انتهاي(ارزيابى و اجرا)فرايند طراحى نقش آشكارترى را نسبت به مرحله ابداع طرح مايه، كه در آن تحقيق در لايه هاى زيرين آگاهى حضورى پنهان دارد، خواهد داشت. همچنين تحقيق و روش علمى به عنوان حلقه واسطى ميان طراحى و علوم، تأثير ويژه اى در آموزش پذير ساختن طراحى و علوم مرتبط با معمارى خواهد داشت. بدين ترتيب هرچند طراحى نمى تواند بر بنيادهاى علمى محض استوار شود ولى مى بايد مبتنى بر بالاترين سطح از فراست و دانشى فراگير باشد.