بررسي تجربي سوراخكاري آلياژ آلومينيوم 6061-T6به روش هاي روانكاري خشك و كمينه

در فرآيند سوراخكاري كيفيت سطح ، نيروهاي ماشينكاري، مكانيزم تشكيل و اندازه پليسه (طول و ضخامت)، سايش و عمر ابزار و همچنين نوع تراشه ها از شاخصه‌هاي مهم در تعيين كيفيت سوراخكاري  مي‌باشند كه  اطلاعات كمي در مورد اثر روانكاري كمينه بر آنها موجود است. لذا، بر اساس مطالعات صورت گرفته، هدف از اين پژوهش، بررسي تجربي اثرات روش روانكاري كمينه بر نيروي پيشروي، شكل، طول پليسه، تقسيم بندي سطح تراشه و ميانگين زبري سطح در سوراخكاري آلياژ آلومينيوم  6061-T6 و مقايسه نتايج با روش سوراخكاري خشك است.  بر اساس مشاهدات آزمايشگاهي، افزايش سرعت و نرخ پيشروي در حالت‌هاي خشك و روانكاري كمينه منجر به كاهش طول پليسه شده، ولي، تاثير روش روانكاري كمينه در كاهش طول پليسه در سرعتهاي برشي‌ كم مشهود است. مضافا در سوراخكاري خشك، ميانگين زبري سطح كمتري مشاهده شد. سطح آزاد تراشه‌هاي جمع آوري شده در سوراخكاري خشك به نسبت حالت روانكاري كمينه داراي صافي سطح بيشتر و تعداد شيا‌رهاي موازي كمتري مي باشد كه نشان دهنده سختي بيشتر در تراشه ها و نيروي بيشتر مورد نياز جهت عمليات براده برداري در سوراخكاري خشك است.