تاثير سطوح مختلف نوكلئوتيد جيره به عنوان جاذب غذايي بر شاخص هاي رشد و ميزان غذاگيري تاسماهي ايراني (Acipenser persicus)

در تحقيق حاضر، تاثير سطوح متفاوت نوكلئوتيد جيره (واناژن) به عنوان جاذب غذايي بر شاخص هاي رشد و ميزان غذاگيري ماهي قره برون (Acipenser persicus) مورد بررسي قرار گرفت. ماهيان با ميانگين وزني ۲/۱۲ ± ۴۲/۳۷ گرم و ميانگين طول۰/۶۱ ± ۲۳/۶۷ سانتي متر به ۴ تيمار با سطوح متفاوت نوكلئوتيد جيره (۰، ۰/۲۵، ۰/۳۵ و ۰/۵ درصد) با سه تكرار با تراكم ۱۲ ماهي در هر تانك تقسيم شدند. پس از ۱۰ هفته غذادهي بازماندگي، شاخص هاي رشد و غذاگيري از قبيل ضريب افزايش وزن، ضريب رشد ويژه، شاخص وضعيت، ضريب تبديل غذايي و ضريب كارايي غذا بررسي و از نظر معني داري با روش One- way ANOVA در نرم افزار Spss ۱۸ مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. بهترين نتايج از نظر مقايسه وزن و طول نهايي، افزايش وزن، ضريب تبديل غذايي، ضريب رشد ويژه و ضريب كارايي غذا متعلق به تيمار ۲ (۰/۳۵ درصد نوكلئوتيد) بود. هم چنين تيمار ۲ در بين تيمارهاي تغذيه شده با نوكلئوتيد مقادير ضريب تبديل غذايي، ضريب رشد ويژه و ضريب كارايي غذا در مقايسه با تيمارهاي ۱ و ۳ نيز بالاترين مقادير را با تفاوت معني داري را به خود اختصاص داد. اين تحقيق نشان داد افزودن نوكلئوتيد سبب افزايش غذاي مصرفي، كاهش هدر رفت غذا و در نتيجه سبب افزايش نرخ رشد در ماهيان قره برون گرديد.