نقش سرمايه‌هاي روان‌شناختي و انعطاف‌پذيري روان‌شناختي در پيش‌بيني احساس تنهايي سالمندان

افزايش سن، كاهش ادراك كارآمدي اجتماعي در اثر بازنشستگي و دور شدن فرزندان باعث مي‌شود تا سالمندان احساس تنهايي ‌كنند. بر اين اساس پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش سرمايه‌هاي روان‌شناختي و انعطاف‌پذيري روان‌شناختيدر پيش‌بيني احساس تنهايي سالمندان صورت پذيرفت. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل سالمندان شهر اصفهان در سال 1397 بود. نمونه اين پژوهش شامل تعداد 253 سالمند بود كه به شيوه دردسترس انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده شامل پرسشنامه احساس تنهايي راسل، پرسشنامه انعطاف‌پذيري روان‌شناختيدنيس و وندروال، و پرسشنامه سرمايه‌هاي روان‌شناختي لوتانز و اوليو بود. تجزيه و تحليل داده‌هاي حاصل از اين پژوهش با استفاده از روش‌هاي همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه به شيوه همزمان صورت گرفت. نتايج نشان داد كه رابطه معناداري بين سرمايه‌هاي روان‌شناختي و انعطاف‌پذيري روان‌شناختيبا احساس تنهايي سالمندان وجود دارد (P 0.001). علاوه بر اين نتايج نشان داد كه سرمايه‌هاي روان‌شناختي و انعطاف‌پذيري روان‌شناختيتوانايي پيش‌بيني معنادار احساس تنهايي سالمندان را دارند؛ در حالي‌كه تفاوت معناداري در توان پيش‌بيني متغيرهاي پيش‌بين (سرمايه‌هاي روان‌شناختي و انعطاف‌پذيري روان‌شناختي) وجود نداشت (P 0/05). با توجه به نقش معنادار سرمايه‌هاي روان‌شناختي و انعطاف‌پذيري روان‌شناختيدر پيش‌بيني معنادار احساس تنهايي سالمندان، لازم است جهت كاهش احساس تنهايي، بسته آموزشي سرمايه‌هاي روان‌شناختي و روش‌هاي بهبود انعطاف‌پذيري روان‌شناختي براي سالمندان تهيه و از آن استفاده نمود تا بدين وسيله شاهد كاهش احساس تنهايي سالمندان بود.