بررسي جمعيت آبچليكيان زمستان گذران در مناطق حفاظت شده حرا و حراي تياب و ميناب، استان هرمزگان

هدف از انجام اين تحقيق بررسي جمعيت تيره آبچليكيان زمستان‌ گذاران در دو منطقه حفاظت‌ شده حرا و حراي تياب و ميناب (خورهاي كولاهي، حسن لنگي و تياب) در استان هرمزگان در فاصله سال‌ هاي 1385 تا 1390 بوده است. با توجه به نتايج در دوره 6 ساله مورد بررسي 22 گونه از تيره آبچليكيان در مناطق مورد مطالعه زمستان گذراني داشته ‌اند كه تعداد گونه‌ هاي مشاهده شده در منطقه حفاظت شده حرا و خورهاي حسن ‌لنگي، كولاهي و تياب برابر 19،17،20،20 گونه است. در ميان گونه‌ هاي شناسايي شده تيره آبچليكيان در بازه زماني مورد مطالعه دو گونه تليله شكم سياه (Calidris alpina) و گيلانشاه بزرگ (Numenius arquata) به ‌ترتيب 41/08 و 17/26 درصد كل مشاهدات، فراوان‌ ترين گونه‌ ها بودند. براساس يافته ‌هاي اين تحقيق بيش ‌ترين جمعيت مشاهده شده مربوط به منطقه حفاظت‌ شده حرا (37054 قطعه) و كم ‌ترين آن درخور كولاهي (5949 قطعه) بوده است. بررسي شاخص‌هاي تنوع زيستي و نمودار مرتب ‌سازي تنوع به روش Renyi نشان داد خور حسن‌ لنگي با شاخص ‌هاي تنوع گونه‌ اي شانون واينر (2/18=H’) و سيمپسون (7/14=D)، فراواني گونه‌ اي (17) و شاخص ‌هاي يكنواختي پايلو (0/69=j’) و مكينتاش (0/82=E) به نسبت ديگر مناطق داراي تنوع زيستي بالاتري بوده (0/05 P) و توانسته زيستگاه مناسبي براي تيره آبچليكيان فراهم كند. از سوي ديگر فراكافت نسبت‌ هاي تشابه (SIMPER) براي منطقه حفاظت‌ شده حرا و سه خور حسن ‌لنگي، كولاهي و تياب به‌ ترتيب برابر 61/11%، 55/89%، 46/20% و 63/75% بوده است. فراكافت نسبت‌ هاي تشابه جفتي (ANOSIM) مشخص نمود كه بين منطقه حفاظت‌شده حرا و خورهاي حسن ‌لنگي، كولاهي و تياب و هم‌چنين بين خور حسن ‌لنگي و كولاهي تفاوت معني ‌داري بين نسبت تشابه مجموع كل مشاهدات وجود دارد (0/05 P). توزيع گونه‌ ها در منطقه حفاظت‌ شده حرا و دو خور كولاهي و تياب از مدل توزيع سري لگاريتمي و در خور حسن ‌لنگي از مدل عصاي شكسته پيروي مي‌ كند.