ارزيابي انتشار دي‌اكسيد كربن ناشي از مصرف انرژي در زراعت ارقام بومي برنج در استان مازندران

تجزيه و تحليل الگوي مصرف انرژي و كارايي آن در نظام‌هاي كشاورزي مي‌تواند از طريق شناسايي نقاط هدر رفت انرژي نقش بسيار مهمي در توسعه شناخت نسبت به بوم‌نظام‌هاي زراعي داشته باشد. جهت رسيدن به اين هدف ضروري است كه بوم‌نظام‌هاي زراعي از نظر ورود و خروج انرژي مورد تجزيه و تحليل قرار گيرد. بنابراين در اين تحقيق اراضي شاليزاري زير كشت ارقام محلي به تفكيك شهرستان در استان مازندران مورد مطالعه قرار گرفتند. ابتدا ميزان انرژي ورودي ناشي از مصرف نهاده‌هاي مختلف برآورد و سپس انرژي خروجي محاسبه و ميزان انتشار دي‌اكسيد كربن ناشي از آن تخمين زده شد. نتايج نشان داد كه آب آبياري، سوخت فسيلي، كود نيتروژن و ادوات و ماشين‌آلات داراي حداكثر انرژي ورودي بوده و قارچ‌كش، كود پتاسيم و فسفر كمترين انرژي ورودي را به خود اختصاص داده‌اند. شهرستان‌هاي بابل و آمل به‌علت بالاترين سطح زير كشت بيشترين ميزان انرژي ورودي و گرمايش جهاني را در مقايسه با ساير شهرستان‌ها به خود اختصاص دادند. بنابراين، استفاده مؤثر از انرژي در زراعت برنج يكي از عوامل مهم در پيدايش توسعه پايدار است. علاوه بر اين، افزايش بهره‌وري انرژي موجب صرفه‌جويي اقتصادي، حفظ سوخت‌هاي فسيلي و كاهش آلودگي هوا مي‌گردد.