ارزيابي عوامل موثر بر پذيرش روشهاي غير مكانيكي حفاظت خاك در راستاي حفظ پايداري (مطالعه موردي: شهرستان اروميه)

خاك يكي از مهم ترين منابع طبيعي است كه در توليد محصولات كشاورزي و ايجاد امنيت غذايي نقش مهمي دارد، اما تخريب زمين به علت فرسايش خاك يك معظل زيست محيطي جدي است كه رفاه انسان و مساله پايداري در كشاورزي را تهديد مي كند. در اين مطالعه عوامل مؤثر بر پذيرش روش هايغيرمكانيكي حفاظت خاك اراضي زراعي بخش نازلوي شهرستان اروميه بررسي شد. داده هاي مورد نياز در سال 1395 با تكميل پرسشنامه از 150 كشاورزجمع آوري شد. براي انتخاب كشاورزان از روش نمونه گيري خوشه اي و فرمول كوكران استفاده شد. جهت تحليل داده ها از مدل لاجيت استفاده شد. نتايج نشان داد كه متغيرهاي شركت در كلاس هاي آموزشي و ترويجي، درآمد كل حاصل از زراعت ديم، شيب غالب زمين هاي كشاورزي، تحصيلات، نگرش به حفاظت خاك، سابقه اشتغال به كشاورزي، ميزان آشنايي با كشاورزي حفاظتي، ميزان فرسايش خاك در زمين هاي كشاورزي، داشتن نيروي كار كافي براي انجام اقدامات حفاظتي و افزايش سود بلندمدت حاصل از كشاورزي با انجام اقدامات حفاظتي خاك، اثر مثبت و معني دار و متغير داشتن اشتغال غير كشاورزي اثر منفي و معني دار بر پذيرش عمليات حفاظت خاك دارند. با توجه به نتايج، ارائه آموزش هاي مربوط حفاظت خاك كه دانش فني و آگاهي كشاورزان در خصوص اثرات فرسايش و اقدام هاي حفاظتي را افزايش مي دهند، ضروري مي باشند.