اثر خاكپوش زنده بر عملكرد دانه، اجزاي عملكرد و برخي ويژگي‌هاي مورفولوژيكي ارقام آفتابگردان (Helianthus annuus L.)

به منظور ارزيابي تأثير كشت شنبليله به عنوان خاكپوش زنده بر عملكرد، اجزاي عملكرد و برخي ويژگي هاي مورفولوژيكي آفتابگردان (Helianthus annuus L.)، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه رازي كرمانشاه در سال زراعي 961395 اجرا شد. تيمارها شامل كشت شنبليله به عنوان خاكپوش زنده در چهار سطح شاهد (بدون خاكپوش)، كشت شنبليله پانزده روز قبل از كشت، همزمان با كشت و پانزده روز بعد از كشت آفتابگردان و سه رقم آفتابگردان فرخ، پروگرس و لاكومكا بود. نتايج نشان داد كه استفاده از شنبليله به عنوان خاكپوش زنده اثر معني داري بر صفات قطر طبق، تعداد طبق در بوته، ارتفاع بوته، عملكرد دانه و عملكرد بيولوژيكي داشت و بيشترين قطر طبق (2/20 سانتي متر)، تعداد طبق در بوته (04/2)، عملكرد دانه (3834 كيلوگرم در هكتار) و عملكرد بيولوژيكي (14150 كيلوگرم در هكتار) با كشت همزمان خاكپوش زنده با آفتابگردان به دست آمد. كشت همزمان شنبليله با آفتابگردان عملكرد دانه را در مقايسه با تيمار شاهد 39 درصد افزايش داد، در حالي كه كشت شنبليله پانزده روز قبل از كشت آفتابگردان باعث كاهش 2 درصدي عملكرد دانه در مقايسه با تيمار شاهد شد. در بين ارقام مورد ارزيابي بيشترين عملكرد دانه (3426 كيلوگرم در هكتار) به رقم لاكومكا اختصاص يافت. با توجه به اثر تاريخ كاشت شنبليله روي صفات آفتابگردان و پاسخ هاي متفاوت ارقام مورد مطالعه، به طوركلي كشت همزمان شنبليله با رقم لاكومكا بيشترين عملكرد را در شرايط آب و هوايي محل آزمايش به همراه داشت.