ارزيابي اجزاي عملكرد، عملكرد دانه و روغن ژنوتيپ‌هاي گلرنگ پاييزه تحت تنش كمبود آب در دوره زايشي

پژوهش با هدف ارزيابي ويژگي هاي زراعي و گزينش ژنوتيپ هاي متحمل به خشكي گلرنگ براي كشت در اراضي شور و كم بازده اجرا گرديد. آزمايش در قالب كرت‌هاي خرد شده بر پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در اراضي شور (هدايت الكتريكي 6.7 دسي زيمنس بر متر) ايستگاه خسروشاه مركز تحقيقات و آموزش كشاورزي و منابع طبيعي آذربايجان شرقي طي سال زراعي 97-1396 پياده گرديد. فاكتور اصلي تنش خشكي با سطوح  بدون تنش و تنش از گل‌دهي تا رسيدگي دانه و فاكتور فرعي پانزده لاين و رقم پاييزه گلرنگ بودند. نتايج نشان دادند وقوع خشكي از مرحله گل دهي با كاهش تعداد دانه در طبق و وزن هزار دانه، باعث كاهش معني دار عملكرد دانه و روغن در ژنوتيپ هاي گلرنگ شد. چنين نتيجه گيري مي شود كه اثر خشكي روي عملكرد دانه و روغن در گلرنگ از طريق اين دو بخش عملكرد دانه بود. صفات مذكور بين ژنوتيپ ها نيز تفاوت معني داري داشتند. نتايج گروه بندي ژنوتيپ ها با استفاده از تجزيه كلاستر و روش وارد، آنها را در دو گروه با عملكرد هاي پايين تر ( پرنيان، K.H.Y.23 و K.M.S.56) و بالا تر (بقيه ژنوتيپ ها) قرار داد. در هر دو شرايط عادي و تنش خشكي همواره بيشترين عملكرد دانه و روغن به ژنوتيپ هاي Mexico189، K.H.Y.2، K.M.S.38، گل مهر و Mexico295 تعلق گرفت. به نظر مي رسد اين لاين ها براي كشت در اراضي كم بازده و شور با شرايط اقليمي مشابه منطقه آزمايش (در سيستم اقليم بندي كوپن سرد و نيمه خشك)، مناسب باشند.