تأثير شوري آب آبياري بر عملكرد و اجزاء عملكرد دو گونه ساليكورنيا (S. bigelovii و Salicornia persica)

گياه ساليكورنيا از اين نظر حائز اهميت است كه به‌عنوان يك گياه شورزيست، قابليت كشت در نواحي شور و آبياري با آب‌هاي نامتعارف و خيلي شور را دارا مي باشد. اين پژوهش با هدف بررسي تأثير سطوح مختلف شوري آب آبياري بر عملكرد زراعي دو گونه ساليكورنيا (S. bigelovii و S. persica) در يك آزمايش لايسيمتري انجام شد. بدين منظور دو سطح مختلف شوري آب آبياري (8 و 25 دسي زيمنس بر متر) در هر آزمايش اعمال گرديد. آزمايش فاكتوريل با طرح پايه كاملاً تصادفي در اين بررسي استفاده گرديد. در طول آزمايش شوري خاك، شوري آب زهكشي، رطوبت خاك و حجم آب اعمال شده پايش و اندازه گيري شد. در پايان فصل رشد پارامترهايي مانند وزن دانه، وزن كل اندام هوايي، ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعي، تعداد سنبله در بوته، ارتفاع سنبله، قطر سنبله و وزن خشك سنبله اندازه گيري و با يكديگر مقايسه شدند. نتايج نشان داد كه با افزايش شوري آب آبياري از 8 به 25 دسي زيمنس بر متر اجزاي عملكرد هر دو گونه ساليكورنيا (وزن دانه 62 و 11.5 درصد و وزن كل اندام هوايي 22 و 16 درصد به ترتيب در گونه هاي بيگلووي و پرسيكا) افزايش معني دار داشت. همچنين اثر شوري بر همه صفات مورفولوژيك به غير از قطر سنبله در سطح احتمال 1 درصد معني دار بود.