ماگماتيسم قوسي در بخش مياني نوار سنندج-سيرجان (غرب ايران) و روابط ژئوشيميايي حاكم بر گرانيتوئيدهاي اين منطقه

گرانيتوئيدهاياليگودرز، دهنو، بروجرد و الوند در بخش مياني نوار سنندج-سيرجان و درون سنگ هاي دگرگوني ناحيه-اي نفوذ كرده اند. گرانيت، گرانوديوريت و توناليت مهمترين واحدهاي سنگي اين مناطق را تشكيل مي دهند. مقايسه تركيب شيميايي گرانيتوئيدهاي اليگودرز با ساير گرانيتوئيدهاي مناطق فوق دلالت بر منشاء مشترك و تحولات پتروژنتيكي مشابهي دارد كه تمامي آنها را تحت تاثير قرار داده است. تمامي آن ها روندهاي يكساني را در نمودارهاي هاركر نشان داده و داراي نمودارهاي عادي سازي شده كندريتي مشابهي هستند. تبلور بخشي بيوتيت، آمفيبول، فلدسپات و اكسيدهاي آهن-تيتانيم نقش مهمي در تحولات ماگمايي و ايجاد ماگماهاي با تركيب مختلف داشته است. توناليت ها كه مقادير فراواني آمفيبول دارند، ويژگي هايي مشابه با سنگ هاي كومولايي داشته و رفتار نسبتا متفاوتي را در مقايسه با ساير سنگ ها از خود نشان مي دهند. تمامي اين گرانيتوئيدها شبيه به گرانيت هاي نوع I هستند كه در محيط قوس قاره اي تشكيل مي شوند. تمامي آن ها در بازه زماني كوتاهي در ژوراسيك مياني متبلور شده اند و حاصل فعاليت هاي شديد ماگمايي هستند كه هم زمان با فرورانش اقيانوس نئوتتيس به زير بلوك ايران رخ داده است. گرانيت الوند در مقايسه با ساير گرانيتوئيدها از K2O, Rb, Cr, Cs و Thغني و از Caتهي شده است. اين ويژگي ها گوياي نقشي است كه سنگ هاي رسوبيدر پتروژنز گرانيت الوند داشته اند و باعث شباهت نسبي آن ها با گرانيت نوع S نيز شده اند. فراواني عناصر كمياب خاكي در گرانيتوئيدهاي بخش مياني نوار سنندج-سيرجان و مقايسه آن با گرانيتوئيدهاي آند گوياي تشكيل ماگما در اعماق كم پوسته (30km~) است.