تحليل تنش ديرين در كوه هاي بزقوش، شمال غرب ايران

اطلاع از ميدان تنش محلي در يك منطقه، در بررسي هاي ساختاري و عوامل موثر بر كينماتيك ساختارهاي منطقه حائز اهميت است. ازاين‌رو، در اين پژوهش ضمن توضيح مباني نظري اساسي روش وارون سازي تنش از صفحات گسل-خش لغزش، برداشت هاي صحرايي ناهمگن لغزش گسلي به‌عنوان داده هاي خام براي تعيين موقعيت ميانگين محورهاي اصلي تنش به‌منظور تحليل وضعيت ژئوديناميك منطقه، مورد استفاده قرار گرفته است. نتايج حاصل از حل تنسور تنش تقليل يافته داده هاي گسل-خش لغزش برداشت شده، نشانگر موقعيت هاي 21/156، 64/012و 14/251 براي (به ترتيب) σ1، σ2 و σ3 است. نتايج حاصل از تحليل اين داده ها، نشان مي دهد كه هم خواني قابل توجهي بين سوگيري محورهاي اصلي تنش محاسبه شده و پيشينه مطالعات زمين‌ساختي منطقه، وجود دارد.