تفسير داده‌هاي مغناطيس هوايي به‌منظور تخمين عمق پي‌سنگ مغناطيسي و گسل‌هاي پنهان در منطقه بصيران، خراسان جنوبي

منطقه بصيران واقع در جنوب شهر بيرجند در يك محيط آتش‌فشاني واقع شده و از نظر كاني‌سازي‌هاي معدني از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. در سال 1383 عمليات مغناطيس‌سنجي هوابرد با وضوح بالا (فواصل خطوط 250 متر) در محدوده‌اي به وسعت حدود 850 كيلومتر مربع توسط سازمان زمين‌شناسي كشور اجرا گرديد. هدف از اجراي اين عمليات علاوه بر شناسايي مستقيم كاني‌زايي‌هاي معدني جديد، توليد يك پايگاه داده ژئوفيزيكي مطلوب براي مطالعات و اكتشافات زميني در آينده بوده است. روش مغناطيس‌ هوابرد ابزاري موثر در شناسايي پي‌سنگ مغناطيسي و شناسايي خطواره‌هاي مغناطيسي پنهان در مناطق مختلف بخصوص محيط‌هاي آتش‌فشاني است. به‌منظور تهيه نقشه‌هاي مغناطيسي مورد نياز براي تفسير زمين‌شناسي، تصحيحات و پردازش‌هاي لازم از جمله تصحيح تغييرات روزانه، دورافت، حركات مانور بالگرد و هم‌ترازسازي بر روي داده‌هاي خام شدت ميدان مغناطيسي صورت گرفت. در اين مقاله با استفاده از داده‌هاي مغناطيس هوابرد به دو موضوع اساسي در اكتشافات پرداخته شده است: 1- برآورد عمق پي‌سنگ مغناطيسي و 2- شناسايي فابريك‌ها و گسل‌هاي مغناطيسي. به‌منظور برآورد ضخامت رسوبات غيرمغناطيسي از تلفيق روش‌هاي اويلر و ورنر استفاده شده است. با در نظر گرفتن شواهد زمين‌شناسي نتايج هر كدام از اين روش‌ها مورد تحليل قرار گرفت و سپس مطلوب‌ترين عمق مربوط به پي‌سنگ مغناطيسي در هر نقطه تعيين گرديد. در نهايت نقشه خطوط هم‌تراز پي‌سنگي مغناطيسي ارائه شد. در بسياري از بخش‌هاي منطقه كه توسط واحدهاي آذرين پي‌سنگي پوشيده شده است، عمق صفر و ديگر بخش‌ها عمق چند متر تا حدود 1200 متر برآورد شده است. بيشترين عمق پي‌سنگ مغناطيسي مربوط به حوضه رسوبي شرق منطقه است. به‌منظور شناسايي خطواره‌هاي مغناطيسي از فيلتر مشتق زاويه تيلت در ارتفاع فراسوي50 ، 200 ، 500 و 1000 متر استفاده گرديد. آن دسته از گسل‌هاي مغناطيسي كه در نقشه‌هاي تيلت فراسوي 500 و 1000 متر قابل رديابي هستند، به‌عنوان گسل‌هاي اصلي يا پي‌سنگي و ديگر گسل‌هاي شناسايي شده در نقشه تيلت به‌عنوان گسل‌هاي فرعي در نظر گرفته شد. در مجموع بيش از 20 گسل پنهان درجه يك و دو شناسايي و به نقشه درآمد.