بررسي ميداني سوانح ترافيكي و مكانيسم صدمات در بزرگ راه محدوده غرب شيراز در سال 1394

طراحي خيابان ها، علائم و نشانه هاي اخطار دهنده از جمله عوامل موثر بر شدت و تعداد حوادث روي داده در شهرها هستند. با شناسايي نقاط حادثه خيز خيابان، بزرگ راه و جاده و رفع موانع موجود مي توان احتمال خطاهاي انساني را تا حد زيادي كاهش داد. هدف پژوهش مقطعي  حاضر شناسايي نقاط حادثه خيز و عوامل موثر بر بروز سوانح ترافيكي و پيامدهاي ناشي از آن مي باشد. مطالعه حاضر به بررسي كليه سوانح ترافيكي كه از تاريخ 1.1/1394 تا پايان تير ماه 1395 در بزرگ راه حسيني الهاشمي  شهر شيراز اتفاق افتاده است مي پردازد. اطلاعات با استفاده از  نرم افزار SPSS نسخه 21 مورد تجزيه و تحليلي آماري قرار گرفت.نسبت شانس(OR) هر يك از عوامل موثر بر پيامد حوادث ترافيكي (مرگ و آسيب) مانند جنسيت، سن و زمان وقوع با  استفاده از مدل رگرسيون لوجستيك برآورد شد. نتايج نشان داد كه تعداد 421 تصادف مورد بررسي قرار گرفت كه  از بين كل تصادفات 348 مورد  (82.7 درصد) منجر به وقوع آسيب و 1 مورد (0.2 درصد) نيز منجر به مرگ شده بود. متوسط سني افرادي كه دچار سانحه تصادف شده بودند برابر با 32.02±12 بود. مرد ها (OR=1.63 CL 0.912.91) بيشتر در معرض آسيب هاي ناشي از حوادث ترافيكي قرار مي گرفتند. نتايج نشان داد كه مردان بيش از زنان در معرض سوانح و آسيب هاي ناشي از آن قرار دارند. عامل زمان يك عامل موثر در بروز سوانح مي باشد و از نظر فصلي، بيشترين فراواني مربوط به فصول تابستان و بهار بود.