ارزيابي وضعيت و جايگاه استان‌هاي ايران از منظر شاخص‌هاي توسعه حمل‌ونقل جاده‌اي

حمل‌ونقل و بخصوص حمل‌ونقل جاده‌اي از اركان اصلي توسعه كشور محسوب مي‌شود. بر اين اساس، تحقيق حاضر به ارزيابي وضعيت و جايگاه استان‌هاي ايران از منظر شاخص‌هاي توسعه حمل‌ونقل جاده‌اي پرداخته است. روش تحقيق توصيفي تحليلي باهدف كاربردي مي باشد. جامعه آماري تحقيق 31 استان ايران در سال 1395 است. در اين تحقيق با توجه به داده‌هاي موجود از 24 شاخص توسعه حمل‌ونقل جاده‌اي در قالب چهار مؤلفه فني و زيربنايي، حمل‌ونقل مسافر و كالا، ايمني و ترافيك و حمل‌ونقل هوشمند استفاده‌شده است. جهت اختصاص اوزان به هر يك از شاخص‌ها از روش آنتروپي شانون استفاده شد، سپس از مدل ويكور براي رتبه‌بندي استان‌ها و ارزيابي وضعيت و جايگاه آن‌ها استفاده گرديد. نتايج حاصل حاكي از آن است كه استان‌هاي تهران، البرز، قزوين و همدان به ترتيب در رتبه‌هاي اول برخورداري و استان‌هاي كرمان، خراسان جنوبي و سيستان و بلوچستان در جايگاه‌هاي آخر برخورداري از شاخص‌هاي توسعه حمل‌ونقل جاده‌اي قرار دارند. نتايج آزمون همبستگي پيرسون حاكي از وجود ارتباط مثبت ميان جمعيت با برخورداري استان‌ها و ارتباط منفي ميان مساحت و فاصله از مركز سياسي كشور (تهران) با برخورداري استان‌ها از شاخص‌هاي توسعه حمل‌ونقل جاده‌اي مي‌باشد.