تعيين سطح آستانه مقاومت لغزشي روسازي راه‌هاي ايران

سطح آستانه مقاومت لغزشي، فرايندي است كه به طور گسترده در مديريت روسازي بكار مي رود تا حداقل مقاومت لغزشي اندازه گيري شده را به طور استاندارد به عنوان آستانه براي فعال سازي تعمير و نگهداري هر بخش از روسازي كه داراي مقاومت لغزشي كمتري نسبت به اين آستانه باشد، براي رانندگي در سطح مرطوب و خطرناك تعيين نمايد. تصادفات جاده اي در آب و هواي مرطوب و باراني يك نگراني عمده براي مهندسان راه است. مطالعات ايمني جاده ها نشان مي دهد كه حدود 20 درصد از تمام تصادفات هنگام بارندگي و رويه هاي مرطوب رخ مي دهد. آب و هواي مرطوب تاثير عمده اي در مقاومت لغزشي جاده هاي مرطوب بر تصادف دارد. با توجه به عدم قابليت توانايي در پيش بيني مقاومت لغزشي در الگوهاي متفاوت بارندگي، بايد حداقل آستانه مقاومت لغزش براي رانندگي ايمن در رويه هاي مرطوب مورد توجه قرار گيرد. در كشور ما اين آستانه ها و روش هاي مديريت هنوز مشخص نشده است. اين مقاله نشان مي دهد كه چگونه با استفاده از رويكرد علمي، حداقل آستانه مقاومت لغزشي در نقاط مختلف يك شبكه جاده اي با استفاده از روش هاي موجود در دنيا كه تا كنون مورد استفاده قرار گرفته اند الگوهاي متفاوت آستانه تعيين مي گردد. شايان ذكر است كه روش هاي پيشرفته ديگري نيز در كشورهاي مختلف مورد استفاده قرار مي گيرند كه در اين مقاله به آنها پرداخته نمي گردد.