ارزيابي زيستگاه و مهم ترين عوامل موثر بر پراكنش مرال (Cervus elaphus maral) در پارك ملي گلستان

تكه‌ تكه شدن زيستگاه‌ها و جزيره‌اي شدن جمعيت‌ها و به دنبال آن شكار بي‌رويه موجب شده كه گونه مرال دچار وضعيتيآسيب‌پذير و درخطر گردد.از اين‌رو براي بهبود وضعيت حفاظت و مديريت اين‌ گونه، در ابتدا بايد زيستگاه‌هاي بالقوه و مطلوب گونه شناسايي شوند. هدف از انجام اين پژوهش مدل‌سازي مطلوبيت زيستگاه مرال در پارك ملي گلستان مي‌باشد. بدين منظور از رويكرد حداكثر آنتروپي ( MaxEnt)  و 35 نقطه حضور گونه به‌عنوان متغير وابسته و 10 متغير محيطي به‌عنوان متغير مستقل زيست‌ محيطي مؤثر بر پراكنش مرال استفاده گرديد. نتايج اين مطالعه براساس آزمون جك نايف نشان مي‌دهد كه مهم‌ترين شاخص تأثيرگذار بر پراكنش مرال متغيرهاي فاصله از جاده، ارتفاع و پوشش گياهي مي‌باشد و متغير جهت تأثير ناچيزي در پراكنش گونه دارد. مهم‌ترين مناطق حضور اين‌گونه در نواحي مركزي و غربي پارك مي‌باشد. دقت و توانايي مدل پيش‌بيني براي اين‌ گونه براساس مقدار سطح زيرمنحني (AUC) برابر با 0/95 بوده كه نشان‌دهنده پيش‌بيني عالي مدل مي‌باشد. ارتفاع مطلوب نيز براي مرال در محدوده 1200 تا 1800 متري، فاصله 4000 متري از روستاها و شيب كم تر از 30 درصد مي‌باشد هم چنين گونه مرال در پارك ملي گلستان گونه‌اي وابسته به منابع آبي مي‌باشد.