ارزيابي عادات غذائي گيش ماهي پوزه دراز (Carangoides chrysophrys (cuvier,1833 در آب‌هاي استان هرمزگان

گيش ماهي پوزه دراز از مهم ترين گونه هاي خانواده گيش ماهيان (Carangidae) بوده و از ماهيان مهم شيلاتي محسوب مي شود. در اين پژوهش 440 قطعه گيش پوزه دراز توسط تور ترال صيد و از تخليه‌گاه‌هاي صيادي كه به روش‌هاي متفاوتي اقدام به صيد مي‌نمايند از بهار 95 تا زمستان 95 در استان هرمزگان نمونه‌برداري شد. نمونه هاي ماهيان پس از بررسي اوليه و زيست‌سنجي فريز شده و به آزمايشگاه منتقل شدند. در ابتداي امر نمونه ها كالبدشكافي شده و وزن معده، نوع محتويات معده، وزن محتويات معده و وزن كبد مورد بررسي قرار گرفت. نتايج به دست آمده از بررسي‌ها برروي گيش پوزه دراز نشان داد كه ارجحيت غذايي در جنس نر و ماده براي ماهي به عنوان غذاي اصلي به ترتيب 76/6 درصد و 18/1 درصد، سخت پوستان به عنوان غذاي فرعي به ترتيب 11/1 و 17/4 درصد و نرم تنان 4/8 درصد و 4/3 درصد است. در بين نمونه‌هاي غذايي ماهي به دست آمده از معده گيش پوزه دراز، موتو ماهيان 56/6 درصد، انواع كالرماهيان 19/62 درصد، دم ريش ماهيان 5/6 درصد، بز ماهيان 4/67 درصد و مجموع ساير ماهيان 13/51 درصد تركيب غذايي اين گونه تشكيل مي دادند. در بين سخت پوستان، ميگو 63/15 درصد و خرچنگ 36/85 درصد در محتويات معده گيش پوزه دراز يافت گرديد. بررسي ها و تحليل هاي آماري تفاوت معني داري را بين ارجحيت غذايي جنس نر و ماده نشان نداد (0/05≤P). ميانگين شاخص خالي بودن معده 69/67 درصد به دست آمد گونه گيش پوزه دراز يك گونه گوشت خوار است و نتايج تحقيق نشان مي دهد كه غذاي اصلي آن در منطقه مورد بررسي شامل ماهيان و سخت پوستان مي باشد. اين گونه جز ماهيان نسبتاً كم غذا محسوب مي شود و بيش ترين درصد معده هاي خالي در فصول تابستان و زمستان به دست آمد. از آن جائي كه در آبزي پروري غذا بخش عمده اي از هزينه ها را به    خود اختصاص مي دهد، نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد اين گونه از نظر اقتصادي پتانسيل معرفي به اين صنعت را دارا مي باشد.