بررسي اثرات سطوح مختلف سختي و نسبت‌هاي مختلف كلسيم و منيزيم سختي آب بر عملكرد توليدمثلي سيست و كيفيت لارو پريان ميگو Phallocryptus spinosa

سخت‌پوستان راسته آنوستراكا، با توجه به اندازه مناسب و ارزش غذايي نسبتاً مطلوب، پتانسيل بسيار مناسبي به‌عنوان غذاي زنده براي گونه‌هاي مختلف آبزيان ارزشمند دارند. عملكرد زيستي تمامي آبزيان به‌صورت مستقيم و يا غيرمستقيم تحت تأثير خواص فيزيكوشيميايي آب قرار دارند. براي موجودات زنده اكوسيستم هاي آبي، عوامل غيرزنده نظير دما، سختي آب و pH ازجمله مهم ترين عوامل در موفقيت رشد و توليدمثل مي‌باشند. اين تحقيق با هدف بررسي اثرات سطوح مختلف سختي و نسبت‌هاي مختلف كلسيم و منيزيم سختي آب بر عملكرد توليدمثلي سيست و كيفيت لارو پريان ميگو گونه  Phallocryptus spinosaانجام گرديد. در اين تحقيق تيمار شاهد (آب آزمايشگاه با سختي 110 ميلي‌گرم در ليتر) و 3 سطح سختي 200، 500، 1000 ميلي گرم در ليتر برحسب كربنات كلسيم درنظر گرفته شد. سپس در سختي‌هاي مورد آزمايش با افزودن كلريد كلسيم و كلريد منيزيم به‌ آب پايه آزمايشگاه نسبت هايمختلفكلسيم به منيزيم شامل 100:0، 80:20، 50:50، 20:80 و 0:100 تهيه شد و سيست‌هاي پريان ميگوها به تيمارهاي مورد نظر وارد شد. شاخص‌هاي ارزيابي عملكرد توليدمثلي و كيفيت لارو شامل درصد تفريخ سيست، اندازه لارو و درصد تلفات لاروها بودند. نتايج اثرات سطوح مختلف سختي و نسبت‌هاي مختلف كلسيم و منيزيم بر روي عملكرد سيست پريان ميگو نشان داد كه بهترين (0/05≥P) ميزان سختي براي تفريخ اين گونه با ميانگين 25/7%، سختي 500 ميلي گرم در ليتر كربنات كلسيم و بهترين نسبت كلسيم و منيزيم با ميانگين 62% نيز نسبت 50:50 مي باشد. هم چنين افزايش ميزان سختي، افزايش معني‌دار اندازه ناپلي‌ها و هم چنين ميزان مرگ و مير آن ها را به همراه داشت.