اثرات تلقيح مصنوعي و جفت گيري طبيعي بر عملكرد كلني هاي زنبور عسل ايراني (Apis mellifera M.)

تلقيح مصنوعي يك ابزار مهمي است كه كنترل كامل جفت گيري زنبور عسل براي اهداف تحقيقاتي و اصلاح نژادي را فراهم مي سازد. در اين تحقيق اثرات جفت گيري طبيعي و تلقيح مصنوعي بر عملكرد كلني هاي زنبور عسل ايراني (Apis mellifera M) مورد بررسي قرار گرفت. براي انجام آزمايش 10 كندو براي جفت گيري طبيعي و 10 كندو براي تلقيح مصنوعي درنظر گرفته شد. صفات مورد بررسي در اين آزمايش شامل اندازه گيري جمعيت بالغ زنبورها، زنده ماني نوزادان، رفتار بهداشتي و جمع آوري گرده بودند. مقايسات داده ها بر مبناي آزمون T انجام گرفت. نتايج آزمايش نشان داد كه ميزان جمعيت در گروه تلقيح مصنوعي در مقايسه با گروه جفت گيري طبيعي به طور معني داري در فصول بهار و پاييز بيش تر بود (0/05 P). صفت رفتار بهداشتي در كلني هاي تلقيح شده به صورت مصنوعي در فصل پاييز به طور معني داري بهتر از گروه جفت گيري طبيعي بود (0/05 P). اختلاف آماري معني داري در صفت زنده ماني نوزادان در دو فصل بين دو گروه تلقيح مصنوعي و جفت گيري طبيعي مشاهده نگرديد. در فصل پاييز جمع آوري گرده گل در كلني هاي تلقيح مصنوعي به طور معني داري بيش تر از كلني هاي جفت خورده طبيعي بود (0/05 P). به طور كلي نتايج نشان داد كه عملكرد گروه تلقيح مصنوعي در مقايسه با گروه جفت گيري طبيعي بهتر بود.