ارائه الگوي شكل گيري سرمايه گذاري جسورانه پايدار در ايران از منظر نهادي (با استفاده از نظريه مبتني بر داده‏)

علي‌رغم افزايش روزافزون تعداد صندوق‌ها و سرمايه‌گذاري‌هاي جسورانه، حجم طرح‌ها و سرمايهگذاري‌هايي كه صورت مي‌پذيرد چه از حيث تعداد و چه از نظر مبلغ، نشان دهنده عدم شكل‌گيري و استمرار اين نوع سرمايه‌گذاري است. بنابراين اين مسئله بيان مي‌شود كه الگوي شكل‌گيري سرمايهگذاري جسورانه در ايران چگونه است؟ به منظور رسيدن به اين الگو از روش بنيادي (برحسب هدف)، رويكرد كيفي (بر اساس گردآوري نظام‌مند داده‌ها) و راهبرد نظريه برخاسته بر داده استفاده شد. گردآوري داده‌ها طي مصاحبه عميق با 13 نفر از موسسين بنگاه هاي سرمايه گذاري جسورانه، كارآفرينان سرمايه پذير و همچنين سياستگذاران اين حوزه با دارا بودن حداقل 3 سال فعاليت در زمينه هاي آموزش، سياست‌گذاري يا درگيري در فعاليت هاي اجرايي در زمينه تأمين مالي از طريق سرمايه‌گذاري جسورانه و يا داشتن تجربه در پذيرش سرمايه جسورانه، انجام شد. روش نمونه گيري در پژوهش حاضر، گلوله برفي است . الگوي بدست آمده نشان مي‌دهد، مقوله اصلي كه به پيامد استمرار عملكرد كاراي چرخه عمر سرمايه‌گذاري جسورانه منجر مي‌شود، گرايش به حداكثرسازي منافع مي‌باشد. از آنجا كه نهادهاي غيررسمي، بر شكل‌گيري سرمايه‌گذاري جسورانه تاثيرگذار ميباشند، مي‌توان از طريق راهبردهاي توسعه نهادهاي رسمي و ايجاد ارتباط هم‌ساختي پايدار ميان بخش عمومي و خصوصي و تحت تاثير ويژگي‌هاي محيطي و پديده انتشار شاهد استمرار عملكرد كاراي چرخه عمر سرمايه‌گذاري جسورانه بود و بر اين اساس، سير داستان ترسيم مي‌شود.