اولويت‌بندي تأثيرعوامل اكولوژيكي برگزينش گونه‌هاي مناسب براي منظرسازي درمناطق خشك (مطالعه موردي: دره‌گاهان تفت)

امروزه در برنامه‌هاي توسعه فضاي سبز شهري يكي از بخش‌هاي مهم، انتخاب و پيشنهاد گونه‌هاي گياهي مناسب است. اين مساله به خصوص در مناطق خشك و نيمه‌خشك كه به‌ صورت طبيعي در آن‌ها جنگل وجود نداشته و ايجاد فضاهاي سبز به‌طوركلي به‌صورت مصنوعي است و تحت شرايط خاص و مراقبت‌هاي ويژه ايجاد مي‌شود اهميت دوچنداني دارد. از آن جا كه در اين مناطق معمولاً محدوديت آب وجود دارد توجه به گونه‌هاي بومي در ايجاد فضاي سبز اين مناطق در امر منظرسازي بسيار مهم است. در اين تحقيق با استفاده از تكميل پرسشنامه‌هايي در اين زمينه كه در اختيار كارشناسان مجرب (اداره منابع‌طبيعي و اساتيد دانشكده منابع‌طبيعي يزد) قرار گرفت، به بررسي 8 گونه مناسب منظرسازي در پارك جنگلي درّه گاهان تفت (بنه، بادام‌كوهي، سرو خمره‌اي، زبان گنجشك، اقاقيا، سنجد، توت، كاج تهران) كه با توجه به شرايط اكولوژيكي و نظر كارشناسان انتخاب شدند با استفاده از نرم‌افزار Expert Choice پرداخته شد و مقايسه زوجي بين گونه‌ها و تأثير عوامل اكولوژيكي بر اين گونه‌ها مورد بررسي قرار گرفت. هدف از اين مطالعه بررسي اهميت چهار عامل اكولوژيكي دوره خشكي، شيب، جهت و عمق خاك، بر كاشت و رشد گونه‌هاي مناسب منظرسازي و فضاي سبز است. نتايج اين بررسي نشان از برتري عامل اكولوژيكي دوره خشكي نسبت به عوامل عمق خاك، جهت و شيب در تعيين گونه انتخابي، و همچنين اولويت بالاي گونه‌هاي بومي بادام‌كوهي و بنه نسبت به ديگرگونه‌ها است تا با اصول صحيح و بررسي تأثير اين عوامل اكولوژيكي در اين مناطق به انتخاب صحيح در بحث گونه‌هاي مناسب در اين منطقه پرداخت.