تحليل ارتباط شاخص هاي منطقه اي محروميت با پايداري محيطي (مورد مطالعه: روستاهاي شهرستان پلدختر)

در اين مطالعه به تحليل ارتباط ابعاد محروميت روستايي با پايداري محيطي پرداخته شده كه از نظر هدف، كاربردي و روش انجام آن توصيفي-تحليلي است. ابزار گردآوري داده ها پرسش نامه، مصاحبه با مردم محلي، سالنامه آماري استان لرستان و داده هاي معاونت توسعه روستايي و مناطق محروم بوده است. جامعه آماري خانوارهاي روستايي شهرستان پل دختر مي باشد (10619=N). با استفاده از فرمول كوكران و به روش نمونه گيري تصادفي ساده، 400 خانوار به عنوان نمونه انتخاب گرديد. جهت شناسايي مهم ترين ابعاد محروميت از آزمون رتبه اي هم انباشتگي اكتشافي، براي بررسي عوامل پايداري محيطي از آزمون t تك نمونه اي و نهايتا براي بررسي ارتباط ابعاد محروميت روستايي و پايداري محيطي از مدل توبيت استفاده شد. نتايج نشان داد كه بيشترين ميزان محروميت مربوط به محروميت اقتصادي و فرهنگي بود. در زمينه عوامل پايداري محيطي نتايج نشان داد كه هيچ كدام از عوامل مورد نظر در شرايط پايداري قرار ندارند. منابع آب، درختان و مراتع در وضعيت ناپايداري قرار دارند و تنها عاملي كه وضعيتي نسبتاً پايدار داشته خاك مي باشد. بررسي ارتباط بين ابعاد محروميت و ناپايداري محيطي نشان داد كه محروميت اقتصادي (0/418) و محروميت اجتماعي با ضريب (0/308) بيشترين اثر و رابطه را با ناپايداري محيطي داشته در حالي كه محروميت فرهنگي منطقه در سطح بالايي قرار داشته، ولي با ضريب (0/039) كمترين رابطه را با ناپايداري محيطي دارا بوده است. لذا براي كاهش ناپايداري محيطي و جلوگيري از تخريب محيط زيست توجه به ابعاد محروميت و برنامه ريزي براي كاهش آن بايد در اولويت قرار گيرد.