تأثير آموزش مهارت هاي حل مسئله به روش داستان گويي بر سطوح مختلف پرخاشگري دانش آموزان

زمينه و هدف: پرخاشگري در دوره كودكي و نوجواني عامل خطري براي ابتلا به سو مصرف مواد، بزهكاري، و خشونت در بزرگسالي است. از آن جا كه يكي از عوامل سبب شناسي پرخاشگري در اين دوره، فقدان مهارت حل مسئله است، بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش مهارت حل مسئله از طريق داستان بر پرخاشگري دانش آموزان و همچنين مقايسه اين روش با روش معمول آموزش مهارت حل مسئله با كمك راهبردهاي ارائه شده توسط دي زوريلا انجام شد.روش: طرح پژوهش حاضر، شبه آزمايشي و از نوع پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري نيز شامل تمامي دانش آموزان پسر مقطع پنجم و ششم دبستان در شهر تهران در سال تحصيلي 93-94 بوده است. نمونه مطالعه، 36 دانش آموز پرخاشگر از جامعه مذكور بودند كه به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه، جايدهي شدند. گروه هاي آزمايش طي 10 جلسه يك ساعته، تحت آموزش قرار گرفتند و گروه گواه هيچ مداخله اي دريافت نكرد. براي تحليل داده ها از آزمون كوواريانس يك متغيره و چندمتغيره استفاده شد.يافته ها: يافته هاي حاصل از اين پژوهش بيانگر آن است كه اثربخشي هر دو روش بر ميزان پرخاشگري آزمودني ها معنادار بوده است، اما آموزش مهارت حل مسئله از طريق داستان بر كاهش ميزان پرخاشگري (P 0.001، 8/78=F) پرخاشگري فيزيكي (P 0.001)، و خصومت (P 0.001) آزمودني ها نسبت به روش ديگر، مؤثرتر بوده است. همچنين بين ميزان خشم در بين سه گروه، تفاوت معناداري يافت نشد.نتيجه گيري: بنا بر يافته هاي پژوهش حاضر مي توان اين گونه نتيجه گيري كرد كه داستان ها به دليل جذابيت محتوايي و بار هيجاني به راحتي به ياد آورده شده و توجه آزمودني ها را به خود جلب مي كنند و باعث مي شوند كه جلسات درمان، جذابيت بيشتري براي كودك داشته باشد. از سويي ديگر، داستان ها قادر به آموزش بازسازي شناختي و به چالش كشيدن افكار خودآيند كودك هستند كه در نتيجه باعث تسريع فرايند يادگيري و به كارگيري مهارت هاي آموخته شده مي شوند.