عنوان مقاله پايش دماي سطح زمين و بررسي رابطه كاربري اراضي با دماي سطح با استفاده از تصاوير سنجنده OLI و ETM+ مطالعه موردي: (شهرستان اردبيل)

حرارت سطح زمين شاخص مهمي در مطالعه مدل‌هاي تعادل انرژي در سطح زمين در مقياس منطقه‌اي و جهاني است. با توجه به محدوديت ايستگاه‌هاي هواشناسي، سنجش از دور مي تواند جايگزين مناسب براي برآورد حرارت سطح زمين باشد. هدف اصلي از اين تحقيق پايش دماي سطح زمين و رابطه‌اي آن با كاربري اراضي مي‌باشد كه با استفاده از تصاوير ماهواره اي پايش شده است. به همين منظور ابتدا تصاوير مربوطه اخذ شد و پيش پردازش‌هاي لازم بر روي هركدام اعمال شد. سپس نسبت به مدل‌سازي و طبقه‌بندي تصاوير اقدام شد. ابتدا به منظور بررسي تغييرات كاربري‌اراضي، نقشه طبقه‌بندي شده كاربري‌اراضي براي هردوسال با استفاده از روش شيءگرا استخراج شد و سپس به منظور بررسي تغييرات كاربري اراضي نقشه تغييرات كاربري‌اراضي در يك بازه زماني18 ساله(2000-2017) استخراج شد. درنهايت به منظور پايش دماي سطح زمين نقشه دماي سطحي شهرستان اردبيل استخراج شد. نتايج نشان داد كه رابطه قوي بين كاربري اراضي و دماي سطحي وجود دارد. به اين صورت كه كاربري همچون كاربري شهري، داراي دمائي حدود 41 درجه سانتيگراد(2017) مي باشد كه به دليل جاذب حرارت بودن عوارض شهري داراي دماي بيشتري نيز مي باشد. اين درحالي است كه كاربري مناطق آبي به دليل جذب كمتر حرارت داراي دماي 34 درجه سانتيگراد(2017) مي باشد . اين موضوع نقش كاربري هاي مختلف را در تعيين دماي سطحي نشان مي دهد. همچنين در اين پژوهش رابطه دماي سطحي با پوشش گياهي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه نواحي همچون خاك و شهري كه داراي پوشش گياهي كمتري نسبت به نواحي همچون كشاورزي و مرتع مي باشند، داراي دماي بيشتري نيز مي باشند. زيرا پوشش گياهي همواره به صورت مانع براي ورود حرارت بوده است و رابطه معكوس با حرارت سطحي دارد.