نقش مشكلات تنظيم هيجاني و ناگويي طبعي در پيش بيني قلدري

زمينه و هدف: قلدري مسئله اي مهم و شايع است كه مي تواند پيامدهاي روان شناختي، رفتاري، شناختي، جسماني، اقتصادي، اجتماعي، و فرهنگي بسياري را در پي داشته باشد. در اين بين توانايي تنظيم هيجاني و ناگويي طبعي از جمله عوامل تأثيرگذار در رفتارهاي قلدرانه به حساب مي آيند. از اين رو، پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش مشكلات تنظيم هيجاني و ناگويي طبعي در پيش بيني قلدري انجام شده است. روش : طرح پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانش آموزان مدارس متوسطه دوره اول ناحيه دو شهر رشت در سال تحصيلي 1397-1396 بود. نمونه مورد مطالعه شامل 250 دانش آموز از جامعه مذكور بودند كه با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها در اين مطالعه از مقياس قلدري ايلي نويز (اسپلاگوهولت، 2001)، مقياس دشواري در نظم بخشي هيجاني (گراتزوروئمر، 2004)، و مقياس ناگويي خلقيت ورنتو (باگبي و همكاران، 1994) استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد عدم پذيرش پاسخ هاي هيجاني (0.21=β)، دشواري در انجام رفتار هدفمند (0.43=β)، دشواري در مهار تكانه (0.70=B)، نبودآگاهي هيجاني (0.33=β)، نبود وضوح هيجاني (0.32=β) درسطح معناداري 0.01؛ و راهبردهاي محدود (0.21=β)، دشواري در تشخيص احساسات (0.16=β)، دشواري در توصيف احساسات (0.23=β)، و تفكر برون مدار (0.24=β) در سطح معناداري 0.05، قادربه پيش بيني قلدري هستند. نتيجه گيري: در مجموع، نتايج به دست آمده حاكي از ارتباط بين قلدري، مشكل در تنظيم هيجاني، و ناگويي طبعي است. بر طبق يافته هاي حاصل از اين پژوهش مي توان با به كارگيري برنامه ها و روش هايي براي افزايش توانايي تنظيم هيجاني و كاهش ناگويي طبعي دانش آموزان از ميزان رفتارهاي قلدرانه آنها كه با بسياري از اختلالات جسماني و روان شناختي مرتبط است، به طور معناداري كاست.