اميد به آينده، روابط دلبستگي، و مشكلات هيجاني رفتاري در كودكان كار

زمينه و هدف: كار كودكان يك موضوع مهم جهاني است، زيرا بر بهزيستي جسمي، رواني، و اخلاقي كودكان تأثير مي گذارد و كودكان شاغل در معرض خطرات جسمي، تنش، و مشكلات روانياجتماعي قرار دارند. بدين ترتيب پژوهش حاضر با هدف مقايسه اميد به آينده، روابط دلبستگي، و مشكلات هيجاني رفتاري در كودكان كار با ساير همسالان انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر، توصيفي و از نوع پس رويدادي بود. براي انتخاب نمونه از مؤسسه كودكان كار شهرستان رشت 50 نفر در دامنه سني 10 تا 12 سال و از ميان همسالان آنها از يك مدرسه هم جوار نيز 50 نفر به روش در دسترس و بر حسب شرايط ورود به پژوهش، انتخاب شدند. به منظور جمع آوري داده ها، مقياس اميد كودكان (اشنايدر و همكاران، 1997)، پرسشنامه روابط دلبستگي (هالپرن و كاپنبرگ، 2006)، و پرسشنامه مشكلات رفتاري راتر كودكان ويژه والدين و معلمان (راتر، 1975) بر روي گروه ها اجرا شد. براي تحليل داده ها نيز از آزمون t مستقل و تحليل واريانس چندمتغيره استفاده شد. يافته ها: نتايج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد كه نمره شاخص كلي اميد به آينده در گروه كودكان كار نسبت به ساير همسالان به طور معناداري كمتر (0/002 P) است و نمره كلي مشكلات هيجانيرفتاري از ديدگاه والدين (0/003 P) و از ديدگاه معلمان (0/001 P) در گروه كودكان كار نسبت به ساير همسالان، به طور معناداري بيشتر است. همچنين نتايج نشان داد كه ميانگين نمره تمامي خرده مقياس هاي روابط دلبستگي، به غير از واكنش هيجاني در كودكان كار از ساير همسالان به طور معناداري كمتر (0/001 P)، و ميانگين نمره تمامي خرده مقياس هاي مشكلات هيجانيرفتاري از ديدگاه معلمان در كودكان كار نسبت به ساير همسالان به طور معناداري بيشتر است (0/002 P). نتيجه گيري: بر اساس نتايج حاصل از پژوهش حاضر، مي توان گفت كه شرايط سخت زندگي كودكان كار باعث مي شود تا حمايت لازم و كافي را از خانواده و والدين حامي دريافت نكنند و اين خلأ، موجب عدم شكل گيري دلبستگي ايمن با والدين شده و ميزان اميد به آينده را در آنها كاهش مي دهد. از سويي ديگر، محيط كار براي كودكان سرشار از بدرفتاري هاي جسمي و جنسي است كه موجب بروز مشكلات هيجانيرفتاري در آنها مي شود.