فراتحليل تأثير آموزش مديريت والدين بر مشكلات رفتاري و هيجاني كودكان ايراني

زمينه و هدف: اختلالات دوران كودكي تأثير مهمي بر كودك، روابط با همسالان، و روابط خانوادگي دارند. نايج پژوهش هاي مختلف حاكي از آن است كه والدين كودكان مبتلا به اين اختلالات به دليل اينكه با چالش هاي والدگري بيشتري روبرو هستند، سطح تنيدگي فراتري نسبت به ساير والدين را تجربه مي كنند؛ از اين رو پژوهش حاضر با هدف تركيب مطالعات انجام شده در حوزه اثربخشي آموزش مديريت والدين بر مشكلات رفتاري و هيجاني كودكان انجام شده است. روش: روش مورد استفاده در اين پژوهش فراتحليل است. جامعه آماري شامل مطالعات در دسترس مرتبط بود كه در فاصله سال هاي 1378 تا 1396 در داخل كشور به صورت مقاله تمام متن در دسترس بودند. پس از بررسي ملاك هاي ورود و خروج، 21 اندازه اثر از 17 مطالعه داراي شرايط فراتحليل، به دست آمد. به منظور تجزيه وتحليل داده ها از تحليل حساسيت، نمودار قيفي، مدل هاي ثابت و تصادفي، و تحليل ناهمگني با استفاده از نرم افزار CMA استفاده شد. يافته ها: تحليل اطلاعات حاصل از پژوهش ها نشان داد كه مقدار اندازه اثر تركيبي براي مدل اثرات ثابت (مدل انتخاب شده براي اين فراتحليل) برابر با 0/995 به دست آمد كه از لحاظ آماري معنادار بود (0/01 P). نتيجه گيري: اندازه اثر به دست آمده از روش هاي آموزش مديريت والدين بر مشكلات رفتاري و هيجاني كودكان طبق جدول تفسير اندازه كوهن بزرگ، محاسبه شد و نتايج نشان داد كه روش هاي آموزش مديريت والدين بر مشكلات رفتاري و عاطفي كودكان مؤثر بوده است.