اثربخشي بازي‌درماني بر عملكرد خواندن، مهارت هاي سازشي و مشكلات رفتاري دانش آموزان نارساخوان

زمينه و هدف: نارساخواني يكي از مشكلات دانش آموزان در دوران تحصيل است. اين اختلال در زمينه هاي مختلف، تأثيرات منفي بر جاي مي گذارد و مانع پيشرفت تحصيلي مي شود. هدف اين پژوهش، اثربخشي بازي درماني بر عملكرد خواندن، مهارت هاي انطباقي و مشكلات رفتاري دانش آموزان نارساخوان بود. روش: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل تمامي دانش آموزان نارساخوان پايه دوم ابتدايي شهر رشت در سال تحصيلي 96-95 بود كه از بين آنها، 30 نفر با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب، و بر حسب شرايط ورود به پژوهش به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايدهي شدند. براي جمع آوري داده ها از آزمون نارساخواني كرمي نوري و مرادي (1384)، مقياس هوشي وكسلر كودكان (1974)، و مقياس درجه بندي مهارت اجتماعي گرشام و اليوت (1990) استفاده شد. برنامه مداخله بازي درماني در طول 10 جلسه به مدت 2 ماه بر روي گروه آزمايش اجرا شد و گروه گواه اين مداخله را دريافت نكرده است. براي تجزيه وتحليل داده ها از آزمون آماري تحليل كواريانس استفاده شد. يافته ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه بازي درماني بر بهبود مؤلفه هاي عملكرد خواندن و مهارت هاي انطباقي و همچنين كاهش مشكلات رفتاري در گروه آزمايش به طور معني دار مؤثر بوده است (0/001 P). نتيجه گيري: بر اساس نتايج مطالعه حاضر مي توان نتيجه گرفت كه بازي درماني از طريق برقراري پيوند ميان اطلاعات ادراكي و حركتي و تعميم دادن آنها به محيط اطراف خود، چهارچوبي مؤثر براي يادگيري هاي بيشتر فراهم مي سازد.