توليد گاز و قابليت هضم آزمايشگاهي انواع كربوهيدرات هاي غير اليافي و پروتئين قابل تجزيه شكمبه‌اي

اين آزمايش به منظور بررسي تاثير منابع مختلف كربوهيدرات‌هاي غيراليافي (نشاسته، ساكارز، پكتين و دكستروز) و پروتئين با قابليت تجزيه‌پذيري متفاوت بر توليد گاز و فراسنجه‌هاي تخميري در شرايط آزمايشگاهي انجام شد. كنجاله سوياي عمل‌آوري شده با دماي 160 درجه سانتي‌گراد به مدت 60 دقيقه و كنجاله سوياي بدون عمل‌آوري به ترتيب به عنوان سطوح پايين و بالا پروتئين تجزيه‌پذير شكمبه‌اي انتخاب شدند. دو آزمايش توليد گاز و كشت بسته در قالب طرح فاكتوريل (4×2) با چهار نوع كربوهيدرات غيراليافي (نشاسته، ساكارز، پكتين و دكستروز) و دو سطح پروتئين تجزيه‌پذير انجام شد. نتايج نشان داد كه در سطح پروتئين تجزيه‌پذير پايين، ساكارز بالاترين مقادير پتانسيل توليد گاز، نرخ توليد گاز، انرژي قابل متابوليسم، انرژي خالص و غلظت اسيدهاي چرب كوتاه زنجير را در مقايسه با ساير منابع قندي داشت. بالاترين و پايين‌ترين غلظت نيتروژن آمونياكي در بين تيمارهاي آزمايشي به ترتيب مربوط به تيمارهاي نشاسته همراه با پروتئين تجزيه‌پذير بالا و پروتئين تجزيه‌پذير پايين بود. در بين تيمارهاي داراي منبع پروتئيني با قابليت تجزيه‌پذيري پايين، تيمار پكتين بالاترين مقدار توليد توده ميكروبي و در بين تيمارهاي داراي منبع پروتئيني با قابليت تجزيه‌پذيري بالا، تيمار نشاسته بالاترين مقدار توليد توده ميكروبي و عامل تفكيك را داشت. نتايج اين مطالعه نشان داد هنگامي كه سطح پروتئين تجزيه‌پذير خوراك پايين است ساكارز عملكرد بهتري از نظر پارامترهاي تخميري دارد، در حاليكه هنگام استفاده از پروتئين تجزيه‌پذير بالا تفاوت معني‌داري بين كربوهيدرات‌هاي مختلف مشاهده نشد. به نظر مي‌رسد اين اثرات متقابل بايد در تنظيم جيره‌ها مورد توجه قرار گيرد.