تعيين تركيب شيميايي و انرژي قابل سوخت و ساز دانه جو پرتوتابي شده با استفاده از جوجه‌هاي گوشتي و خروس‏هاي بالغ

اين آزمايش به منظور تعيين تركيبات شيميايي و انرژي قابل سوخت و ساز دانه جو پرتوتابي شده با بيم الكترون در دزهاي (صفر، 10، 20، 30 و 40 كيلوگري) در جوجه‏هاي گوشتي و خروس‏هاي بالغ در قالب طرح كاملاً تصادفي انجام شد. پس از تعيين تركيبات شيميايي، انرژي قابل سوخت و ساز ظاهري تصحيح شده براي نيتروژن (AMEn) به روش جايگزيني و نشانگر اكسيد كروم تعيين شد. نمونه جو بدون پرتو و پرتوتابي شده در دزهاي مختلف در سطوح 7، 14 و 21 درصد جايگزين جيره پايه (بر اساس ذرت و سويا) گرديد. تعيين انرژي قابل سوخت و ساز حقيقي تصحيح شده براي نيتروژن (TMEn) جو پرتوتابي شده با استفاده از 24 خروس بالغ نژاد ردآيلندرد به روش تغذيه اجباري سيبالد انجام شد. نتايج نشان داد فيبر نامحلول در شوينده خنثي با افزايش دز پرتو بطور معني‏داري كاهش يافت. AMEn دانه جو در جوجه‏هاي گوشتي به ترتيب 8/2593، 3/2628، 1/2663، 7/2730 و 2795 كيلوكالري در كيلوگرم براي دانه جو بدون پرتو و دزهاي 10، 20، 30 و 40 كيلوگري بدست آمد. اين نتيجه نشان داد كه با افزايش دز پرتو، AMEn افزايش يافت. در خروس‏هاي بالغ هم TMEn با افزايش دز پرتو ( به جز 10 كيلوگري) افزايش عددي نشان داد. در مجموع مي‌توان بيان نمود كه پرتو بيم الكترون مي‏تواند انرژي قابل سوخت و ساز دانه جو را افزايش دهد و اﺣﺘﻤـﺎﻻً سبب بهبود ارزش تغذيه‏اي آن گردد.