مطالعه تغييرات، پيش بيني مؤلفه هاي واريانس و فراسنجه هاي ژنتيكي تابع توزيع زنده ماني در ميش هاي نژاد كرماني

در اﻳﻦ مطالعه از رﻛﻮرد ﻫﺎي ﻃﻮل ﻋﻤﺮ 772 رأس ميش داشتي اﻳﺴﺘﮕﺎه ﭘﺮورش و اﺻﻼح ﻧﮋاد گوسفند كرماني واﻗﻊ در شهرستان شهربابك استان كرمان كه ﻃﻲ ﺳﺎل ﻫﺎي 1368 ﺗﺎ 1387 ﺟﻤﻊ آوري ﺷﺪه بودند، استفاده شد. توزيع فراواني علل حذف و تابع توزيع زنده ماني ميش ها با استفاده از نرم افزار R پيش بيني شد. همچنين، از مدل ويبال و نرم افزار Matvec براي پيش بيني اجزاي واريانس و فراسنجه هاي ژنتيكي صفت طول عمر به عنوان بقاء، استفاده شد. متوسط طول عمر توليدي ميش ها در اين مطالعه 4.72 سال به دست آمد كه به طور متوسط 3.4 بره در طول عمر خود داشته اند. بيماري بالاترين علت حذف ميش ها (53 درصد) را به خود اختصاص داد. پس از بيماري به ترتيب پيري، مشكلات باروري، توليد پايين شير، مشكلات پستاني، كشتار آزمايشي، حادثه فيزيكي و در آخر تيپ نامناسب (0.5 درصد) بيشترين درصد حذف ميش ها را شامل شدند. با افزايش سن احتمال شرطي تلفات روند افزايشي را نشان داد، ولي برعكس آن ميزان زنده ماني تجمعي روند كاهشي نشان داد. نسبت خطر مرگ تا سن چهار سالگي به طور جزئي، ولي بعد از آن به شدت افزايش نشان داد. وراﺛﺖ ﭘﺬﻳﺮي ﻫﺎ در ﻣﻘﻴﺎس ﻟﮕﺎرﻳﺘﻤﻲ، ﻣﻘﻴـﺎس اوﻟﻴـﻪ و وراﺛـﺖ ﭘـﺬﻳﺮي ﻣـﻮﺛﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺧﻄﺮ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪه از ﻣﺪل ﭘﺪري و داراي ﺗـﺎﺑﻊ وﻳﺒـﺎل در ﺣـﺪ كم به ﺑـﺎﻻ (0.002 تا 0.145) پيش بيني شدند. نتايج حاصله بيانگر آن است كه جهت افزايش طول عمر و زنده ماني ميش ها بايد علاوه بر بهبود شرايط محيطي و بهداشتي و تصميمات مديريتي و كاربردي به اصلاح ژنتيكي نيز اهتمام ورزيد.