تعيين الزامات آموزشي اطلاعات‌محوري در نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران

پيچيدگي جرايم، تحولات محيط مجرمانه، و تنوع در تصميم‌گيران تاثيرگذار بر جرم، نيروي انتظامي را ناگزير به پذيرش و توسعه رويكرد اطلاعات‌محوري نموده است. پذيرش و حركت به سمت اين رويكرد، نيازمند ايجاد بسترهاي لازم از جمله آموزش كاركنان است. آموزش اين رويكرد جديد، نيازمند سرفصل و محتواي آموزشي است. بنابراين، هدف از انجام اين پژوهش، شناسايي بايسته‌هاي آموزشي پليس اطلاعات‌محور در ناجا است. روش پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر نوع داده، كيفي است. جامعه آماري شامل؛ كاركنان و اساتيد داراي تجربه كار و سابقه مطالعه در حوزه پليس اطلاعات‌محور هستند كه تعداد 10 نفر به عنوان حجم نمونه با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند و گلوله برفي، انتخاب شدند. در اين پژوهش گردآوري داده‌ها از طريق پرسشنامه باز و با سؤالات نيمه ساختاريافته (عميق) انجام شده است. روايي سؤالات از طريق خبرگي مورد سنجش قرار گرفته است. تحليل داده‌هاي كيفي پژوهش از طريق تحليل مضمون انجام شد. در اين تحقيق مراحل تحليل داده‌هاي كيفي گردآوري شده، از طريق كدگذاري باز، محوري و انتخابي انجام شد. در مرحله كدگذاري باز، كدهاي اوليه معنادار يا مقدماتي در ارتباط با موضوع پژوهش استخراج گرديد. نتايج تحقيق نشان داد كه سه مؤلفه تصميم‌گيرنده، محيط مجرمانه و اطلاعات جرم هر كدام به تفكيك نيازمند تعريف سرفصل‌هاي آموزشي در محيط اين تحقيق مي‌باشند. عمده سرفصل‌هاي تفكيك شده در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.