اثر اصلاح‌كننده‌هاي آلي و معدني و زمان خواباندن بر شكل‌هاي شيميايي سرب در يك خاك آهكي آلوده

آلودگي خاك به  فلزهاي سنگين به‌دليل اثرهاي مخرب آن بر محيط زيست مانند تهديد سلامتي انسان ها، مسموميت گياهان و اثرهاي طولاني‌مدتي كه بر حاصلخيزي خاك مي گذارند، تبديل به يك نگراني جهاني شده است. اين پژوهش براي تعيين اثرهاي اصلاح كننده هاي آلي (بيوچار توليد شده در دو دماي 640 و 420 درجه سلسيوس) و معدني (پوميس، ليكا، زئوليت و بنتونيت) و زمان انكوباسيون بر توزيع گونه هاي سرب در بخش هاي مختلف يك خاك آهكي آلوده انجام شد. براي اين كار، آزمايشي به صورت فاكتوريل و در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه سطح اصلاح كننده (0، 1 و 5 درصد وزني) و دو زمان (90 و 180 روز) انجام گرفت. در پايان زمان انكوباسيون توزيع شكل هاي سرب در بخش هاي تبادلي، كربناتي، اكسيدهاي آهن و منگنز، آلي و باقي‌مانده با روش عصاره گيري دنباله اي تسير تعيين شدند. نتايج نشان داد كه گذشت زمان باعث افزايش بخش سرب تبادلي (16.52 درصد)، كربناتي (1.02 درصد)، اكسيد آهن و منگنز (9.53 درصد) و باقي‌مانده (2.1 درصد) و كاهش سرب در بخش آلي (15.26 درصد) گرديد. همچنين، افزودن اصلاح كننده ها به خاك موجب كاهش معنادار غلظت سرب در بخش تبادلي (F1) گرديد. بيشترين كاهش غلظت سرب در بخش تبادلي (F1) در سطح 5 درصد بيوچار 640 مشاهده گرديد. يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه با گذشت زمان، بيوچار 640 مؤثرترين تيمار در كاهش غلظت سرب در بخش تبادلي بود.