مقايسه اثر چند ماده آلي و بيوچار آن‌ها بر برخي ويژگي‌هاي خاك

امروزه، كاربرد مجدد پسمانده هاي آلي توليد شده به‌وسيله كارخانه‌هاي مواد غذايي و دارويي، در بخش كشاورزي و به‌عنوان كود آلي مورد توجه قرار گرفته است. مطالعه حاضر به منظور مقايسه اثر افزودن پسمانده هاي آلي چهار كارخانه در استان‌هاي فارس و خوزستان و بيوچار اين پسمانده ها بر برخي ويژگي‌هاي شيميايي يك خاك آهكي انجام شد. آزمايشي به مدت دو ماه و به‌صورت طرح كاملاً تصادفي در قالب آزمون فاكتوريل ۴×۹ شامل ۹ نوع پسمانده آلي (فيلتركيك، باگاس نيشكر، بيوچار باگاس نيشكر، چغندرقند، بيوچار چغندرقند، ريشه شيرين بيان، بيوچار ريشه شيرين بيان، كنجاله سويا، بيوچار كنجاله سويا) در چهار سطح صفر (شاهد)، يك، دو و سه درصد وزني و با سه تكرار طراحي و اجرا شد. نتايج نشان داد كه برهمكنش اثر نوع و سطح پسمانده هاي آلي بر فسفر قابل دسترس، غلظت آهن، مس و منگنز قابل عصاره‌گيري باDTPA و قابليت هدايت الكتريكي خاك معني‌دار بود. خاك تيمار شده با كنجاله سويا بيشترين مقدار نيتروژن كل و مس را دارا بود. فيلتركيك منبع مناسبي براي تأمين فسفر، روي و آهن و تفاله چغندرقند، منبع مناسبي جهت تأمين منگنز در خاك بودند. تفاوت معني‌داري بين مقدار عناصر قابل دسترس در خاك‌هاي تيمار شده با پسمانده هاي خام با بيوچار آن‌ها مشاهده نشد. اگرچه افزايش سطح كاربرد اين پسمانده ها به ميزان دو تا سه درصد وزني سبب افزايش قابليت دسترسي عناصر مذكور گرديد اما كاربرد سطوح بالاتر اين پسمانده ها، با افزايش ۳۳ تا ۱۶۶ درصدي قابليت هدايت الكتريكي خاك همراه بود؛ لذا استفاده وسيع از اين پسمانده ها بايد با احتياط بيشتري صورت پذيرد.