بررسي آراء مستشرقان درباره روش داستان‌پردازي در قرآن

داستان‌هاي قرآن و نوع بيان آنها موجب شده است تا مستشرقان به مطالعه آنها روي بياورند و به زعم خود آن را به لحاظ ادبي يا ساختاري داراي اشكال بدانند. عدم رعايت تسلسل زماني، تكراري بودن قصه‌ها و حذف جزئيات داستان‌ها از جمله ايراداتي است كه آنها عنوان كرده‌اند و آنجا كه قرآن در بيان داستان‌هاي پيامبران ابتدا نكته برجسته قصه را به جهت هدف تربيتي خود بيان كرده است يا داستان پيامبر را به دليل اقتضاي زمان يا هدف هدايتي خود در سوره‌هاي مختلف به شكل‌هاي گوناگون و با عبارت‌هاي مختلف بيان كرده است يا براي رعايت اقتضاي مخاطب و در راستاي سير تدريجي تربيتي خود جزئيات داستان را بيان نكرده است، سبب گشته تا مستشرقاني همچون وات و ديگران دست به قلم شده و در قالب مقالات و كتاب به ايراد اشكال روي بياورند. در اين نوشتار با اشاره به نظريه‌هاي مستشرقان، دليل اين گونه قصه‌پردازي قرآن و متقن بودن آن بيان و به ايرادات پاسخ داده شده است.