عنوان مقاله :
تأثير شدت هاي مختلف تمرين مقاومتي و استقامتي بر بيان microRNA-133a و دو فاكتور نسخه‌برداري استئوژنز و آديپوژنز Runx2 و PPARγ در مغز استخوان موش‌هاي صحرايي نر سالمند نژاد ويستار
پديد آورندگان :
همتي فارساني ، زهرا دانشگاه شهركرد , بني طالبي ، ابراهيم دانشگاه شهركرد , فرامرزي ، محمد دانشگاه شهركرد , بي غم صادق ، امين دانشگاه شهركرد
كليدواژه :
PPARγ , RUNX2 , mir-133a , تمرين استقامتي و مقاومتي , متابوليسم استخوان
چكيده فارسي :
هدف از انجام مطالعه حاضر، تأثير شدت‌هاي مختلف تمرين مقاومتي و استقامتي بر بيان microRNA133a (mir133a)، RUNX2 و گيرنده فعال‌كننده تكثير پروكسي زوم گاما (PPARγ) در مغز اسـتخوان موش‌هاي صحرايي نر سالمند نژاد ويستار بود. 40 سر موش صحرايي نر سالمند (ميانگين سني: 23 ماه، ميانگين وزن: 27/438 گرم) نژاد ويستار به پنج گروه مساوي هشت‌تايي شامل تمرين‌هاي مقاومتي و استقامتي با شدت متوسط و شديد و گروه كنترل به‌طور تصادفي تقسيم شدند. تمرين‌هاي مقاومتي متوسط و شديد به‌ترتيب با شدت 60 درصد و 80 درصد حداكثر ظرفيت حمل ارادي با استفاده از نردبان مقاومتي، تمرين استقامتي با شدت متوسط 7060 درصد سرعت بيشينه و تمرين استقامتي با شدت شديد 11080 درصد سرعت بيشينه، با استفاده از تردميل جوندگان انجام شدند و هر دو نوع تمرين پنج روز در هفته به‌مدت هشتهفته انجام شدند. بعد از پايان دوره تمرين، بيان mir133a ، RUNX2 و PPARγ در بافت مغز استخوان تيبيا به روش RT–PCR اندازه‌گيري شد. تجزيه‌وتحليل آماري با استفاده از آزمون كروسكال واليس در سطحP ≤ 0.05 انجام شد. اين پژوهش نشان داد كه ميزان بيان mir133a0.197) = P)، Runx2 (0.960 =P ) و PPARγ0.872) = P) در گروه‌هاي تمريني با شدت بالا و متوسط در مقايسه با گروه كنترل تفاوت معناداري نداشت؛ بنابراين، به‌نظر مي‌رسد كه تغييرات سلولي متابوليسم استخوان پس از انجام چنين تمرين‌هايي به دوره‌هاي طولاني‌تر تمرين ورزشي يا اندازه‌گيري‌هاي ديگري به‌ويژه در سطح پروتئوميكس نياز دارد كه بايد در پژوهش‌هاي آينده بررسي شود.
عنوان نشريه :
فيزيولوژي ورزشي
