اثر چهار هفته تمرين شنا و مكمل دهي اولئوروپين بر اختلال حافظه و درد ناشي از 6-هيدروكسي دوپامين در موش هاي صحرايي نر بالغ

زمينه و هدف: بيماري پاركينسون، يكي از بيماري‌هاي تحليل‌برنده عصبي بوده كه با اختلال يادگيري و حافظه همراه است. درد يكي از شكايت هاي بيماري پاركينسون مي باشد كه مكانيسم آن به طور كامـل شناسـايي نشـده اسـت. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﺻﻴﺖ آنتي‌اكسيداني اولئوروپين، مطالعه ﺣﺎﺿﺮ با هدف ﺑﺮرﺳﻲ اﺛﺮ اين ماده موثره و تمرين شنا بر اختلال حافظه و درد در ﻣﺪل حيواني ﺑﻴﻤﺎري ﭘﺎرﻛﻴﻨﺴﻮن مي باشد. روش كار: در اين مطالعه تجربي، 40 سر موش به پنج گروه كنترل، پاركينسوني(6-هيدروكسي دوپامين به ناحيه جسم مخطط به‌صورت يك‌طرفه)، ورزش پنج جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقيقه، دريافت كننده اولئوروپين را به مدت 4 هفته(روزانه 20 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن)، توام تمرين شنا و اولئوروپين تقسيم شدند. پس از پايان طول تجويز، آستانه حس درد توسط تست Tail-flick و حافظه اجتنابي غيرفعال از تست شاتل باكس از موش‌ها به عمل آمد. از آزمون آماري تحليل واريانس يك‌طرفه و تعقيبي توكي جهت تعيين تفاوت بين گروه‌ها استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد حافظه اجتنابي در گروه دريافت كننده اولئوروپين، تمرين شنا، تمرين شنا همراه با مصرف اولئوروپين به طور معني داري بالاتر از گروه پاركينسوني بود(P 0.001 ). آستانه درد در گروه تحت تيمار با اولئوروپين(P 0.01)، تمرين شنا(P 0.01)، تمرين شنا همراه با مصرف اولئوروپين (P 0.001) افزايش معني داري در مقايسه با گروه پاركينسوني داشته است. نتيجه گيري: براساس نتايج اين مطالعه اولئوروپين و تمرين شنا سبب بهبود درد و اختلالات حافظه ناشي از مدل پاركينسون مي شود.