نقش گيرنده هاي اپيوئيدي بر اخذ غذاي ناشي از گلوتامات در جوجه هاي نوزاد

زمينه و هدف: عليرغم اين كه سيستم هاي گلوتاماترژيك و اوپيوئيدرژيك نقش كليدي در تنظيم اشتها بازي مي كنند، اما تقابل عمل آن ها در تنظيم مصرف غذا در جوجه هاي گوشتي صورت نگرفته است. لذا مطالعه حاضر به منظور بررسي تداخل اين دو سيستم، بر اخذ تجمعي غذا در جوجه‌هاي گوشتي انجام گرفت. روش كار: اين مطالعه در 3 مرحله(هر مرحله بر روي 4 گروه آزمايشي و 11 جوجه) انجام گرفت. در آزمايش 1 جوجه ها تزريق بطني مغزي سالين(كنترل)، گلوتامات(300 نانومول)، -FNAβ(آگونيست‌هاي گيرنده هاي µ ، 5 ميكروگرم) و تزريق توام گلوتامات + -FNAβ را دريافت كردند. آزمايشات 2 و 3 مشابه آزمايش 1 بود به جز اين كه جوجه ها تزريقNTI(آگونيست‌هاي گيرنده هاي δ ، 5 ميكروگرم) و nor-BNI(آگونيست‌هاي گيرنده هاي κ، 5 ميكروگرم) را به جاي -FNAβ دريافت كردند. سپس ميزان اخذ غذاي تجمعي در زمان‌هاي 30، 60و120 دقيقه بعد از تزريق اندازه‌گيري گرديد. يافته‌ها: نتايج نشان دهنده اين بود كه تزريق گلوتامات به طور معني داري موجب كاهش اشتها در مقايسه با گروه كنترل شد(0.05 P). تزريق توام گلوتامات و آنتاگونيستµ اوپيوئيدي، افزايش معني ‌داري در اخذ تجمعي غذا نسبت به گروه كنترل گرديد(0.05 P). نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه تداخل بين سيستم گلوتاماترژيك و اوپيوئيدرژيك مركزي بر رفتار تغذيه‌اي وجود دارد كه از طريق گيرنده‌هاي اوپيوئيديµدر جوجه‌هاي گوشتي ميانجي‌گري مي‌شود.