تعيين نيازغذايي شاه ميگوي آب شيرين(Astacus leptodactylus) به فسفوليپيد در سيستم پرورش مداربسته

زمينه و هدف: فسفوليپيدها به عنوان نياز غذايي در جيره غذايي آبزيان از جمله سخت پوستان مطرح مي باشد، اما تاكنون در خصوص نياز غذايي شاه ميگوي آب شيرين به فسفوليپيد گزارشي ارائه نشده است. بر همين اساس اين مطالعه با هدف ارزيابي نياز غذايي شاه ميگوهاي جوان به فسفوليپيد به مدت 12 هفته انجام پذيرفت. روش كار: شاه ميگوهاي جوان(ميانگين وزني 1±13.80 گرم) در سيستم پرورش متراكم مداربسته و در 18 مخزن پرورشي با 10% تعويض آب روزانه، هوادهي و پناهگاه ذخيره سازي شدند. هم چنين تصفيه آب توسط فيلترهاي مكانيكي و زيستي انجام پذيرفت. شش جيره خالص حاوي 30 % پروتئين و 10 % چربي به همراه شش سطح مكمل تجاري لسيتين(شامل صفر، 0.25 ،0.5، 0.88، 1.16 و 1.33 درصد فسفوليپيد) تنظيم شد.كازئين و ژلاتين به عنوان منابع اصلي پروتئين در جيره آزمايشي استفاده گرديد. يافته ها: نتايج آزمايش نشان داد كه ميانگين شاخص هاي رشد و فعاليت آنزيم آميلاز در كليه تيمارهاي آزمايشي نسبت به جيره شاهد به طور معني داري بالاتر بود(P 0/05) ولي فعاليت آنزيم ليپاز فقط در شاه ميگوهاي تغذيه شده با 0.5 درصد فسفوليپيد با تيمار شاهداختلاف معني دار داشت. استفاده از سطوح مختلف فسفوليپيد باعث افزايش بازماندگي در كليه تيمارهاي آزمايشي نسبت به شاهد گرديد ولي اختلاف معني داري ايجاد ننمود(P 0/05). نتيجه گيري: نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه افزودن 0.5 درصد فسفوليپيد به جيره غذايي شاه ميگوهاي پرورشي در سيستم متراكم متكي به جيره غذايي دستي سبب بهبود شاخص هاي رشد و فعاليت آنزيم هاي گوارشي مي گردد.