اثر مانسون بر توان رشد دوكفه‌ايAzumapecten ruschenbergerii (Tryon, 1869) با تاكيد بر شاخص‌هاي كارايي رشد در خليج چابهار (درياي عمان)، تجربه آزمايشگاهي

توان رشد به عنوان بخشي از انرژي جذب شده حاصل از جيره غذايي و معياري است براي اندازه‌گيري كارايي رشد كه در طي آن غذا به بافت بدن تبديل مي‌شود. كارايي رشد به دو صورت خالص و ناخالص بيان مي‌شود. در اين مطالعه، توان و كارايي رشد در دوكفه‌اي Azumapecten ruschenbergerii، در خليج چابهار و در دو زمان قبل و بعد از مانسون تابستانه مورد بررسي آزمايشگاهي قرار گرفت. مانسون پديده اقليمي غالب در بخش شمالي اقيانوس هند است كه در دو مقطع تابستان و زمستان رخ مي‌دهد و مقطع تابستانه با بادهاي شديدتري همراه است. بر اين اساس، بررسي بيلان انرژي دوكفه‌اي مذكور در بازه دمايي 19 تا 33 درجه سانتي‌گراد نشان داد كه ميانگين هر دو شاخص توان و كارايي رشد دوكفه‌اي در مقطع بعد از مانسون (مانسون تابستانه) افزايش معني‌دار يافت (001/0 P). نتايج حاكي از شرايط بهتر و استرس كمتر در دوره بعد از مانسون براي صدف مذكور است.