تاثير قارچ‏هاي مايكوريزا و محلول‌پاشي پوترسين بر صفات بيوشيميايي و بيوماس اندام هوايي ريحان سبز (Ocimum ciliatum L.) در دو چين مختلف برداشت

به‌منظور بررسي تاثير قارچ‏هاي مايكوريزا و محلول‏پاشي پوترسين بر برخي صفات بيوشيميايي، ميزان اسانس و بيوماس اندام هوايي ريحان سبز (Ocimum ciliatum L.)، آزمايشي گلداني به‌صورت اسپليت پلات در زمان در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار انجام شد. فاكتورهاي آزمايش شامل قارچ مايكوريزا در 3 سطح (عدم كاربرد، Glomus intraradicese ،Glomus mossea) و محلول پاشي پوترسين در سه سطح (0، 1 و 2 ميلي‏مولار) به‌عنوان فاكتورهاي اصلي و چين برداشت به عنوان فاكتور فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد كاربرد قارچ‏هاي مايكوريزا و پوترسين بر صفات بيوشيميايي، بيوماس تر و خشك اندام هوايي و ميزان اسانس گياه تاثير داشتند. بيشترين ميزان كلروفيل a  و ميزان اسانس در تيمار كاربرد قارچ G. mossea و پوترسين با غلظت 2 ميلي‏مولار در چين اول مشاهده شدند. بيشترين ميزان كلروفيل b و كارتنوئيدها با كاربرد قارچ G. intraradicese و پوترسين با غلظت 2 ميلي‏مولار در چين اول بدست آمد. اما با افزايش طول روز و دما در چين دوم برداشت از ميزان رنگيزه‏هاي فتوسنتزي كاسته شد. بيشترين فعاليت آنتي‏اكسيداني و فنل كل در تيمار كاربرد قارچ G. intraradicese و عدم محلول پاشي پوترسين در چين دوم برداشت مشاهده شد. بيوماس تر و خشك اندام هوايي با كاربرد قارچ G. mossea به بيشترين ميزان خود رسيد؛ اما تفاوت معني‏داري بين دو غلظت پوترسين مشاهده نشد و تنها نسبت به عدم كاربرد پوترسين افزايش معني‏داري نشان داد. به‌طوركلي كاربرد هر دو نوع قارچ به عنوان كود زيستي همراه با محلول‏پاشي پوترسين در غلظت 2 ميلي‏مولار توانست صفات مورد مطالعه در اين تحقيق را به‌طور معني‏داري بهبود بخشد.