بهره‌گيري از مدل سرشتي توزيع بزرگا براي گسل شمال تبريز در مطالعات تحليل‌خطر و تأثيرات آن در برآورد پارامتر‌ شتاب و منحني خطر زمين‌لرزه

با توجه به اهميت مقادير شتاب در دوره بازگشت‌هاي بلندمدت و تأثير آن در طراحي طيف ويژه ساختگاه، انتخاب مناسب توابع توزيع بزرگا براي چشمه‌هاي لرزه‌اي مهم بوده و تأثير قابل‌توجهي در نتيجه تحليل‌خطر لرزه اي دارد. در گستره شمال‌غرب ايران، گسل شمال تبريز به‌دليل خصوصيات لرزه‌خيزي منحصربه‌فرد و تاريخچه جنبش آن از اهميت ويژه‌اي برخوردار است و با توجه به مطالعات ديرينه لرزه‌خيزي صورت گرفته و بررسي رفتار اين سامانه گسلي، احتمال لغزش سرشتي در بخش مياني آن تأييد شده است. حال اگر اين سامانه گسلي رفتاري سرشتي داشته باشد، با انتخاب مدل سرشتي توزيع بزرگا براي محدوده مياني گسل، تحليل‌خطر زمين‌لرزه به روش احتمالاتي انجام‌شده و نتايج بررسي شده است. تأثيرات انتخاب اين مدل از توزيع بزرگا بر مقادير پارامتر شتاب جنبش نيرومند زمين در دوره بازگشت‌هاي مختلف بررسي شده است. در نتايج تحليل‌خطر، با در نظر گرفتن مدل سرشتي براي اين بخش از گسل شمال تبريز، نقشه مناطق هم شتاب براي سنگ‌بستر با 5 درصد ميرايي براي مؤلفه افقي تهيه شده و مقدار آن براي محدوده شهر تبريز در دوره بازگشت 475 سال از g 0/28 تا g 0/5 متغير مي‌باشد. همچنين پارامتر شتاب حاصل از جنبش زمين براي محدوده گسلي شمال تبريز با دو مدل توزيع بزرگاي نمايي و سرشتي، در دوره بازگشت‌هاي بلندمدت و كوتاه‌مدت محاسبه و مقايسه شده است. شتاب حاصل از انتخاب مدل سرشتي توزيع بزرگا براي اين بخش از گسل، در دوره بازگشت‌هاي بلندمدت بيشتر از مدل نمايي بوده و برعكس، براي دوره بازگشت‌هاي كوتاه‌مدت كمتر مي‌باشد.