هايدگر و درام امر گشوده؛ خوانشي تئاتري از «ذكر بر دار كردن حسنك وزير»

اين مقاله گزارش «رويارويي» ما با «ذكر بر دار كردن حسنك وزير» در تاريخ بيهقي به عنوان يك درام حقيقت است. در اين رويارويي «نسبت فضايي» تعيين كننده ي بالقوگي انديشه ها و تصميم هاست. اما در اين ميان، هدف ما ناگزير رسيدن به چشم اندازي است كه از آن، بار ديگر پيوند گريزناپذير اثر هنري، حقيقت و سياست، نمايان مي شود. از اين رو نخست در «سرچشمه ي اثر هنري» مارتين هايدگر در پي مفهوم اثر خواهيم بود. بنابراين بحث را از سرچشمه آغاز خواهيم كرد، سپس، در گريز از «سرچشمه»ي اثر هنري، به سوي «تئاتر اثر هنري» خواهيم رفت. «تئاتر اثر هنري» يا «تئاتر حقيقت»، راه گريز از سرچشمه گرايي هايدگر خواهد بود. اما در گام سوم، وظيفه ي ما تنها اين است كه نشان دهيم «حسنكبردارشده» (دارـحسنك،) تئاتري را فراهم آورده و برپا كرده بود. در اين بخش، دوباره به سرچشمه كه اين بار به مثابه ي درام «امر گشوده» فهميده مي شود، بازخواهيم گشت. در پايان، اين مسئله بررسي خواهد شد كه آيا دارـحسنك، به مثابه ي يك اثر، بالقوگي سياسي وضعيت را حفظ نكرده بود؟