«كالبدشكافي سه سنتزِ زمانمند دلوزي در كنش نقاشي فرانسيس بيكن با تأكيد بر قياس زيباشناختي»

هدف از مقاله فعلي روشن‌كردن سه زمانمندي دلوزي در كنش نقاشي فرانسيس بيكن با تكيه به شرح دياگرام و قياس زيباشناختي است.خوانش دلوز از زمان با تمركز بر تفاوت و تكرار و درسگفتارهاي كانت صورت گرفته است. بدين‌ترتيب، در زمانمندي اول، اكنون‌ها با هم همزمان‌اند و ساحت اكنون حاكي از فعل‌وانفعالات لحظه‌اي و همراستاي دغدغه‌هاي عملي است.زمانمندي دوم، همبودي مدارهاي گذشته با اكنون است.گذشته ناب، فعليت يكي از مدارها در خاطره است كه سلسله اكنون‌ها به هم مي‌ريزد. با به‌هم نزديك‌شدنِ اكنون و گذشته نسبت جديدي حاصل مي‌شود كه امكان آينده از آن مي‌آيد و تحقق آن شيوه‌هاي هستن هستنده را رقم مي‌زند.هر سه زمانمندي به نحوي در كنش نقاشي بيكن، قابل تحليل است. او با طي شدن سه دقيقه يا مرحله از نيرو –امكانهاي رنگ كه آزادنه بر پهنه‌ي منطق نامتعين نقاشي جا خوش كرده‌اند، به قاعده‌اي كه دياگرام به منزله نسبت‌هاي نيروها القا مي‌كند گوش مي‌سپارد و سپس به تنظيم ساير قسمت‌ها با فرمان ِ دياگرام و آرماتور پيشنهادي‌اش مي‌پردازد. قياس زيباشناختي جاري در دياگرام بر اساس مدولاسيون و تشابه غيرمشابه يا تفاوتي شبيه عمل مي‌كند. زمان اصيل مربوط به روابط اصيل است كه دياگرام القا مي‌كند و انواع زمان‌هاي ديگر در اثر را زير كنترل خود مي‌گيرد.