بررسي اثر زايموزان استخراج شده از ساكارومايسس سرويسيه بر رشد تومور و القاء آپوپتوز در سلول‌هاي توموري ملانوما

ملانوما بدخيم ترين فرم سرطان پوستاست كه ازسلول هاي پيگماني ملانوسيتي منشاء مي گيرد. زايموزان تركيب غير محلول از ديواره سلولي مخمر ساكارومايسس سرويسيه مي باشد كه ساختاري تشكيل شده از بتاگلوكان متصل به پروتئين دارد. در اين مطالعه اثر زايموزان استخراج شده از ساكارومايسس سرويسيه بر ميزان رشد و آپوپتوز در رده سلولي ملانوما مورد بررسي قرار گرفت. سلول هاي توموري در محيط كشت 1640RPMI حاوي 10 درصد سرم جنين گاو در دماي C°37 و اتمسفر داراي 5 درصد دي اكسيد كربن و %95 رطوبت كشت شدند. بعد از 24 ساعت، سلول ها با زايموزان در غلظت هاي مختلف به مدت 48 ساعت و 72 ساعت تيمار شدند. ميزان رشد سلولي با روش MTT مورد بررسي قرار گرفت. ميزان مرگ سلولي با كيت AnnexinV و پروپيديوم يدايد و با استفاده از دستگاه فلوسيتومتري بررسي گرديد. نتايج نشان داد كه زايموزان بطور معني داري از رشد سلول هاي سرطاني در محيط كشت جلوگيري مي كند. زايموزان همچنين در غلظت هاي g/ml μ 25 و g/ml μ 50 باعث القاء آپوپتوز در سلول هاي سرطاني شد و از رشد تومور ممانعت كرد. با توجه به اينكه زايموزان توانايي القاء آپوپتوز در سلول هاي توموري دارد به نظر مي رسد تركيب مناسبي جهت استفاده براي مهار رشد سلول هاي توموري باشد و تحقيقات بيشتر در اين زمينه به منظور استفاده از آن در بيوتراپي سرطان اميدبخش است.