تحليل تجارب كاربرد فناوري بيوگاز در نواحي روستايي ايران

افزايش جمعيت و بحران انرژي پيش روي جامعه روستايي در آينده، اهميت كاربرد انرژي­هاي نو مثل بيوگاز در جهت توسعه پايدار روستايي را نمايان مي­كند. هدف اصلي اين تحقيق مستندسازي تجربيات كاربرد فناوري بيوگاز در راستاي دستيابي به توسعه پايدار روستايي ايران بود. اين تحقيق از نوع كاربردي و به صورت كيفي بود كه با استفاده از مطالعه موردي انجام گرديد. جامعه آماري تحقيق، كليه كاربران فناوري بيوگاز در ايران (11نفر) بودند و با استفاده از سرشماري انتخاب شدند كه 5 نفر آن­ها موفق و هنوز مشغول به كار هستند و 6 نفر ناموفق بوده و آن را به صورت موقت يا دائم كنار گذاشته­اند. براي جمع­آوري اطلاعات مورد نياز تحقيق از روش مشاهده، مصاحبه نيمه ­ساختارمند و بررسي اسناد و مدارك استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده­ها، از روش كدگذاري و طبقه­بندي استفاده گرديد. يافته ­هاي حاصل از مقايسه افراد موفق و ناموفق در بكارگيري بيوگاز نشان داد كه براي موفقيت در بكارگيري فناوري بيوگاز در ايران نياز به مقدماتي است كه در پنج طبقه كلي قرار گرفتند. اين پنج طبقه كلي شامل توسعه منابع انساني، جهت­ گيري ذهني، ويژگي­هاي فني و تكنيكي، اقتصادگرايي و تطابق محيطي بوده است. در نهايت، فرآيندي براي بكارگيري موفق فناوري بيوگاز در ايران ترسيم و پيشنهادات كاربردي ارائه گرديد. از جمله پيشنهادات ارائه شده ارائه تسهيلات دولتي و كاهش هزينه­هاي توليد بيوگاز براي دامدارن بود.