طراحي كنترلر فازي بهينه به‌منظور كنترل نيمه‌فعال ارتعاشات ساختمان چند طبقه با استفاده از يك مدل پارامتر گسترده و ميراگرهاي مگنتوريولوژيكال

هدف اصلي مقاله، ارائه كنترلر فازي بهينه به منظور كنترل ارتعاشات يك ساختمان پنج طبقه به كمك ميراگرهاي مگنتوريولوژيكال در اثر تحريك ناشي از زلزله است. بدين منظور معادلات حركت ساختمان با استفاده از مدل با پارامتر گسترده استخراج شده است. در ادامه، بعد از به دست آوردن شكل مودهاي ساختمان با روش المان محدود، براي هر طبقه از ساختمان يك ميراگر مگنتوريولوژيكال در نظر گرفته مي‌شود. به منظور دستيابي به قوانين كنترلر فازي، يك سيستم ساده يك درجه آزادي مورد بررسي قرار گرفته است و قوانين به دست آمده از شبيه سازي حلقه باز، به منظور استفاده در كنترل ارتعاشات ساختمان تعميم مي‌يابد. همچنين از مدل پيشنهاد شده‌ي اسپنسر براي تحليل رفتار ميراگر مگنتوريولوژيكال بهره گرفته شده است. بر اساس درك به دست آمده از عملكرد ميراگر و همچنين با استفاده از قوانين فازي به دست آمده از شبيه سازي سيستم يك درجه آزادي، كنترلر فازي درجهت كاهش دامنه ارتعاشات ساختمان در برابر زلزله طراحي گرديده است. در انتها نيز از الگوريتم ژنتيك به منظور بهبود شاخص‌هاي عملكرد كنترلر استفاده شده است. مقايسه نتايج به دست آمده از كنترل نيمه فعال با كنترل‌هاي غيرفعال-بدون ولتاژ و غيرفعال-با ولتاژ، نشان مي‌دهد كه كنترلر فازي بهينه به خوبي دامنه ارتعاشات طبقات ساختمان را كاهش مي‌دهد.